Milou leidde een zorgeloos bestaan met haar man Dick, genietend van hun vrijheid zonder kinderen, tot een oude kennis, Marianne, in haar straat verscheen en onverwachts een wending aan haar leven gaf. “Hallo, het is toch niet mijn kind?” dacht Milou, die zich steeds meer in de rol van onvrijwillige oppas geduwd voelde.
Na jaren in de drukte van Amsterdam te hebben gewoond, kozen Milou en Dick bewust voor een rustiger leven in een dorpje in de buurt. Ze genoten van hun vrije tijd, cultuuruitjes en het spontane stadsleven hadden plaatsgemaakt voor rust en ruimte. Hoewel kinderen nooit in hun leven zijn gekomen, hadden ze vrede met hun situatie en genoten ze van de momenten met de buurtkinderen, op hun voorwaarden.
Lees verder op de volgende pagina want Marianne gaat nog een stapje verder
