Lea erkent dat Roos vrij is om met haar geld te doen wat ze wil. “Dat klopt, maar zo heeft ze nooit echt geleerd verstandig met geld om te gaan. Het verbaasde me dan ook niet dat ze op zoek ging naar een welgestelde partner, en die vond ze in Mario. Mario, een stuk ouder en succesvol ondernemer, bood haar een luxeleven. Toen Mario haar echter verliet, stond Roos met lege handen.”
Roos moest na haar scheiding weer wennen aan een soberder leven. “Plots moest ze letten op haar uitgaven en ontdekte dat wonen en autorijden geld kost. Mijn ouders konden het niet over hun hart verkrijgen haar niet te helpen, wat resulteerde in regelmatige financiële steun.”
Lea voelt zich onrechtvaardig behandeld. “Ik werk hard voor mijn geld en heb mijn financiën op orde, zonder hulp van mijn ouders. Ik leef zuinig en probeer Roos te adviseren, maar zonder succes. Ze blijft geld uitgeven zonder na te denken.”
Toen Roos’ auto het begaf en ze geconfronteerd werd met hoge reparatiekosten, was ze ten einde raad. Ze kon immers niet zonder auto. Tot Lea’s verbazing verscheen Roos kort daarna met een nieuwe auto, geschonken door hun ouders.
Lea is ontzet. “Ik snap niet waarom mijn ouders haar financiële onverantwoordelijkheid belonen met een nieuwe auto. Ik krijg nooit iets dergelijks. Dat voelt zo oneerlijk. Ik ben van plan dit aan te kaarten bij mijn ouders en Roos, zonder ruzie te zoeken, maar ik kan dit niet zo laten.”
Wat vind jij? Is het gerechtvaardigd dat Lea zich oneerlijk behandeld voelt, of is het begrijpelijk dat Roos extra steun krijgt gezien haar situatie? Hoe zou jij hiermee omgaan? Deel je mening in de reacties.
Bron: Damespraatjes