Als vrouw die acht maanden zwanger is, ervaar ik momenteel een mix van emoties. Mijn achtergrond is nogal gecompliceerd: ik kom uit een gezin waar nauwelijks contact is tussen de familieleden, met slechts vier of vijf van ons die regelmatig communiceren.
Aan de andere kant is mijn partner afkomstig uit een hechte en grote familie. Hoewel ik veel van zijn familie houd, heb ik een andere benadering van familiebanden dan zij.
Tijdens mijn recente babyshower, die vooral werd bijgewoond door zijn familie, voelde ik zowel dankbaarheid voor hun steun als een ongemak over een specifiek voorstel. Zijn zussen stelden voor om bij de bevalling aanwezig te zijn, waarbij één van hen, werkzaam in de geboortezorg, zelfs onze dochter wil helpen ter wereld brengen.
Mijn partner was enthousiast over dit idee, maar voor mij was dit onaanvaardbaar. Na het feestje besprak ik dit privé met mijn partner. Ik legde uit dat ik geen familieleden in de verloskamer wil hebben, laat staan iemand die actief deelneemt aan de geboorte.
Hij reageerde door te zeggen dat ik irrationeel en egoïstisch was. Ik begrijp dat een geboorte een gezamenlijke ervaring is, maar ik heb ook het recht om mijn eigen grenzen te stellen, zeker als het gaat om familie.
Ik heb hem duidelijk gemaakt dat ik absoluut geen bezoekers wil in de eerste 24 uur na de bevalling. Ik heb behoefte aan tijd om te ontspannen, te douchen en bij te komen voordat ik wordt overweldigd door zijn uitgebreide familie.
Bovendien hebben zij mijn grenzen al eerder niet gerespecteerd. Ze hebben foto’s van mij genomen en gedeeld op sociale media zonder mijn toestemming, ondanks mijn verzoeken dit niet te doen. Het laatste wat ik wil, is dat er foto’s van mij in een kwetsbare staat worden verspreid.
Dus, stel ik mij nu onredelijk op door te wensen dat mijn partner’s familie niet betrokken is bij de geboorte van ons kind?
Bron: Nieuwsforum