Bas van Toor, de man die jarenlang als Bassie generaties aan het lachen kreeg, leeft toe naar een bijzondere mijlpaal: zijn negentigste verjaardag op 17 september. Hoewel zijn leven de afgelopen jaren getekend werd door ernstige gezondheidsproblemen en een diep persoonlijk verlies, probeert hij met steun van zijn familie het leven nog steeds met waardigheid en hoop te benaderen. Voor het eerst spreekt hij openlijk over het overlijden van zijn dochter en hoe hij ondanks alles blijft dromen van een honderdste verjaardag.
Negen jaar geleden veranderde het leven van Bas van Toor ingrijpend. Een relatief eenvoudige operatie aan zijn halsslagader liep volledig uit de hand. Wat een routine-ingreep had moeten zijn, mondde uit in een nachtmerrie vol medische complicaties.
Op de intensive care ontstond een zwelling in zijn hals die zijn luchtpijp en slokdarm afklemde, met verstikking tot gevolg. Het noodbelletje dat hij probeerde te gebruiken, bleek niet te functioneren. Hulp kwam te laat en Bas kreeg een hartstilstand.
Daarmee eindigde het drama niet. Tijdens de reanimatie volgde ook nog een beroerte. Volgens zijn dochter Liesbeth heeft haar vader het slechts overleefd dankzij zijn jarenlange acrobatenervaring, die hem een uitzonderlijk sterk lichaam gaf. “Hij kreeg een hartstilstand en werd gereanimeerd. Daarbovenop kreeg hij ook nog een beroerte,” vertelt ze, nog altijd aangeslagen door wat haar vader is overkomen.
Leven in een rolstoel, maar zonder bitterheid
Na een langdurige periode van revalidatie bleek dat Bas niet meer zelfstandig zou kunnen functioneren. Hij raakte verlamd en is sindsdien volledig afhankelijk van een rolstoel. Toch weigert hij boos te zijn op het ziekenhuispersoneel. “Ik verwijt de verpleging niks,” zegt hij rustig. Het blijft hem echter wel dwarszitten dat nooit duidelijk werd wat er precies fout ging. Zijn dochter noemt hem te lief, een man die zelfs na alles nog respect houdt voor artsen.
Het dagelijks leven van Bas is ingrijpend veranderd. Hij kan niet meer lopen of zichzelf verzorgen. Toch heeft hij het geluk dat hij, dankzij de onvoorwaardelijke inzet van zijn vrouw Coby en hun gezin, thuis kan blijven wonen. “Een verzorgingstehuis zou mijn dood zijn geweest,” zegt hij daarover. Drie keer per dag komt er thuiszorg langs en ’s nachts staat Coby altijd voor hem klaar. Zo houden ze samen de regie over het leven dat ze nog hebben.
Een groot verlies dat lang verborgen bleef
Voor het eerst deelt de familie Van Toor publiekelijk het verlies van hun dochter Ilona. Twee jaar geleden overleed zij onverwachts op 45-jarige leeftijd aan nierfalen. Het verdriet daarover werd tot nu toe binnenshuis gehouden, maar nu voelt de familie zich klaar om het te delen. Liesbeth vertelt met pijn in haar stem: “We hebben dit altijd binnen de familie gehouden. Het is nog steeds moeilijk om erover te praten.”
Het verlies van Ilona laat een blijvende leegte achter. Toch weigerden Bas en Coby onder het verdriet te bezwijken. Ze bleven overeind, samen met hun andere dochters Liesbeth en Cindy, vijf kleinkinderen en twee achterkleinkinderen. Liesbeth spreekt haar bewondering uit: “Het overlijden van Ilona heeft hen niet gebroken. Mijn ouders zijn ongelooflijk sterk.”
Ondanks zijn fysieke beperkingen blijft Bas geestelijk actief. In zijn hoofd maakt hij nog steeds reizen, al laat zijn lichaam hem in de steek. Hij besteedt veel tijd in bed, maar zijn geest blijft helder. Dankzij de constante zorg van zijn vrouw en de aanwezigheid van zijn familie heeft hij een waardevolle reden om door te gaan. “De liefde die ik hen heb gegeven, krijg ik nu terug,” zegt hij met dankbaarheid.
Coby en Bas hebben samen besloten om alleen nog medische ingrepen te accepteren die écht noodzakelijk zijn. Na alles wat er in het ziekenhuis misging, willen ze geen overbodige risico’s meer nemen. Zo werd Bas onlangs nog wel geopereerd aan zijn verlamde hand, maar andere behandelingen worden afgewogen op basis van levenskwaliteit. “We willen genieten van wat we nog hebben,” zegt Coby vastberaden.
Leven op liefde, herinnering en veerkracht
De aankomende verjaardag van Bas is niet zomaar een moment om de kaarsjes te tellen. Het is een viering van doorzettingsvermogen, familiebanden en de kracht om hoop te houden wanneer het leven zijn hardste klappen uitdeelt. Bas droomt nog altijd van de honderd. “Als het aan mij ligt, dan haal ik de honderd,” zegt hij glimlachend.
Wat hij in zijn leven opbouwde als artiest, leeft voort in de liefde van zijn gezin en het respect van het publiek. Zijn verhaal laat zien dat zelfs in de donkerste tijden licht kan blijven schijnen, zolang je omringd bent door mensen die van je houden. Zijn negentigste verjaardag belooft een intiem maar betekenisvol moment te worden — niet alleen voor hem, maar voor iedereen die zijn leven heeft gevolgd.
