Met een bonnetje in haar hand en een blik vol ongeloof deelt Anja haar teleurstelling over de prijs van een oliebol. “Twee euro vijftig voor één oliebol,” zegt ze hoofdschuddend. Wat begon als een spontane stop bij een oliebollenkraam na een gezellige middag in de stad, eindigde in een bitterzoet moment van nostalgie. De geur van versgebakken oliebollen bracht haar terug naar haar jeugd, maar de prijs deed haar verlangen naar vervlogen tijden.
Oliebollen waren ooit voor iedereen
Voor Anja waren oliebollen altijd een onmisbaar deel van de decembermaand. Als kind ging ze samen met haar moeder naar de oliebollenkraam. “Een gulden was genoeg voor het hele gezin,” herinnert ze zich. Die tijd lijkt nu voorgoed voorbij. Hoewel ze begrijpt dat prijzen stijgen, voelt ze dat de charme van de oliebol als eenvoudige lekkernij steeds meer verdwijnt. “Het lijkt alsof een oliebol nu een luxeproduct is geworden,” zegt ze met een zucht.
Haar buurvrouw, die ook niet te spreken is over de hoge prijzen, kiest ervoor om de lekkernij zelf te bakken. Voor Anja is dat geen optie. “Het gaat niet alleen om de oliebol zelf, maar om de hele beleving. De geur, de sfeer bij de kraam… Dat kun je thuis niet namaken.” Toch begint ze te twijfelen of ze volgend jaar nog een bezoek brengt aan de kraam.
Een traditie onder druk
De oliebol, ooit symbool van feestelijke eenvoud, lijkt nu een luxeproduct te worden. “Alles wordt duurder,” merkt Anja op. “Van boodschappen tot energie, en nu zelfs oliebollen. Dit zou juist iets simpels en betaalbaars moeten blijven.” Ze voelt een verlies van tradities die ooit voor iedereen toegankelijk waren. Dat raakt haar, omdat zulke momenten van klein geluk steeds meer onder druk lijken te staan.
Hoewel ze kritisch is, begrijpt ze ook de uitdagingen van de kraamhouders. “Die mensen hebben ook te maken met stijgende kosten, zoals huur en ingrediënten. Maar er moet toch ergens een grens zijn? Het voelt alsof steeds minder mensen zich dit soort dingen kunnen veroorloven,” zegt ze bezorgd.
Een oliebol als stukje geluk
Voor Anja gaat het niet alleen om de financiële kant, maar ook om het emotionele aspect. “Een oliebol hoort voor iedereen toegankelijk te zijn. Het is een klein stukje geluk dat je deelt tijdens de feestdagen,” zegt ze. Toch voelt ze dat het plezier in zulke simpele tradities langzaam verdwijnt.
Of ze dit jaar nog een oliebol koopt, blijft een vraagteken. “Misschien sla ik het over,” zegt ze met een weemoedige glimlach. Toch hoopt ze op betere tijden. “Ik wil terug naar een tijd waarin een oliebol iets was waar je blij van werd, zonder zorgen over de prijs. Dat is mijn wens voor de feestdagen.”
Comments 2