Floortje Dessing heeft zich na een lange stilte opnieuw laten horen, en dat doet ze op een bijzonder persoonlijk moment. Precies een jaar na het overlijden van haar vader deelt ze op Instagram hoe diep deze gebeurtenis haar heeft geraakt. Haar woorden raken, omdat ze doordrenkt zijn van verdriet, liefde en het proces van loslaten. Na maanden afwezigheid toont ze zich openhartig en kwetsbaar, iets wat haar volgers duidelijk weten te waarderen.
Op de dag dat haar vader precies een jaar geleden overleed, besloot Floortje samen met haar familie stil te staan bij zijn leven. Ze deelt in haar bericht: “Die vader van ons hield wel van een feestje,” waarmee ze zijn levenslust benadrukt.
Deze bijzondere dag werd een moment waarop verdriet en dankbaarheid elkaar afwisselden. Je merkt in haar woorden hoe intens het gemis nog altijd is, maar ook hoe waardevol het samenzijn met familie op zulke dagen kan zijn.
De combinatie van herdenken en vieren gaf Floortje troost. Ze schrijft dat ze “nog even aan het landen” is, wat veelzeggend is voor waar ze staat in haar rouwproces. Het verlies blijft voelbaar, maar er ontstaat ook ruimte voor nieuwe kracht. Met de woorden “To be continued…” geeft ze aan dat haar verhaal nog niet klaar is – er is meer dat nog komt, in haar tempo.
Fysieke uitputting dwong tot stilstand
Al in augustus 2024 maakte Floortje bekend dat het fysiek niet goed met haar ging. Voor het eerst in jaren moest ze haar reizen stilleggen. Haar lichaam gaf duidelijke signalen dat rust noodzakelijk was. Ze beschreef het als een zomer waarin “alles anders” was, en haar teleurstelling en frustratie waren voelbaar.
Voor iemand die gewend is om te leven in beweging, voelde volledige stilstand als een enorme omschakeling. Wat haar situatie extra zwaar maakte, was dat deze lichamelijke klachten samenvielen met haar rouw om het verlies van haar vader.
De dubbele belasting van verdriet en fysieke uitputting dwong haar tot volledige terugtrekking. Geen verre reizen, geen drukke opnames – alleen rust, stilte en herstel. Die keuze maakte ze bewust, omdat ze voelde dat ze zichzelf moest beschermen om niet helemaal op te branden.
Een reeks van ‘eerste keren’ zonder haar vader
Haar verjaardag in 2024 vierde Floortje voor het eerst zonder haar vader. Een moment dat haar hard raakte. Ze beschreef het ingetogen, maar duidelijk: “Vandaag mijn nieuwe levensjaar begonnen zonder vader.” Die woorden raakten veel mensen.
De zomer zat vol met zulke eerste keren – confronterend, maar ook helend. Het besef dat het leven doorgaat, maar niet meer hetzelfde is, werd telkens opnieuw voelbaar. In plaats van uit te vliegen naar verre uithoeken van de wereld, bleef ze dicht bij huis. Ze koos voor haar familie, haar vertrouwde omgeving en momenten van rust.
Dat zorgde voor een ander soort verdieping in haar leven. Haar volgers begrepen haar keuze, en moedigden haar aan om de tijd te nemen die ze nodig had. Die steun gaf haar de ruimte om zonder schuldgevoel te vertragen.
Instagram bleef maandenlang stil, tot nu
Voor het laatst liet Floortje iets van zich horen in oktober 2024. Toen deelde ze een foto met daarbij de woorden: “Op de bank, met een dekentje, een boek en een goede serie.” Dat beeld stond in scherp contrast met haar bekende, avontuurlijke leven. Geen camerateams, geen tropische bestemmingen, maar de eenvoud van een rustige avond thuis. Toch werd juist dát moment massaal omarmd door haar volgers.
De reacties stroomden binnen: steunbetuigingen, herkenning en bewondering voor haar eerlijkheid. Je voelde aan alles dat haar afwezigheid niet werd gezien als onverschilligheid, maar als zelfzorg. De stilte werkte helend, en haar volgers bleven haar trouw volgen, ook in stilte. Voor velen was haar terughoudendheid zelfs inspirerend – het liet zien dat het oké is om even niets te moeten.
– Tekst gaat verder onder de Instagram post –
Een boek als spiegel van haar innerlijke reis
Vlak voor ze van sociale media verdween, bracht Floortje haar boek Heimwee moet je koesteren uit. In dit werk blikt ze terug op vijfentwintig jaar reizen en televisie maken. Je leest over de verlaten plekken die ze bezocht, de mensen die ze ontmoette en de sporen die dat alles bij haar heeft achtergelaten. Maar nog meer dan een reisboek is het een persoonlijk verslag van haar zoektocht naar betekenis en balans.
Ze schrijft openhartig over haar constante verlangen naar thuis, zelfs als ze ver weg is. Heimwee is voor haar niet alleen een gevoel van missen, maar ook een gids. Een stem die haar vertelt waar ze moet zijn – of dat nu op een afgelegen berg is of gewoon thuis op de bank. Dat maakt haar boek gelaagd en gevoelig. Het leest als een reis naar binnen, in plaats van naar buiten.
Opnieuw zoeken naar richting en balans
Met haar meest recente bericht laat Floortje zien dat ze zich langzaam aan het heroriënteren is. Niet als programmamaker, maar als mens. Je ziet hoe ze de ruimte neemt om te verwerken, te voelen en opnieuw richting te vinden. De camera’s zijn even weg, deadlines tellen niet meer, en verwachtingen van buitenaf maken plaats voor innerlijke rust. Het is geen afscheid van haar werk, maar wel een pauze waarin ze zichzelf vooropstelt.
Misschien kiest ze binnenkort weer voor een verre bestemming, misschien niet. Wat ze ook besluit, het wordt geen haastige keuze. Ze groeit door rust, niet door snelheid. Dat maakt haar verhaal zo herkenbaar en krachtig. Jij, als lezer, wordt uitgenodigd om ook bij jezelf stil te staan. Om verlies, rouw en herstel niet weg te duwen, maar te omarmen als onderdeel van het leven.
