Het gezin van Frans Duijts heeft afscheid moeten nemen van een bijzonder lid van de familie. De zanger deelt via zijn Instagram een aangrijpend bericht waarin hij laat weten dat hun hond Presley is overleden. Presley maakte ruim tien jaar deel uit van het gezin en was voor Frans niet zomaar een huisdier.
De viervoeter was vernoemd naar zijn grote muzikale held Elvis Presley en groeide uit tot een echte steun en toeverlaat. De emotionele woorden die hij deelt, raken veel van zijn volgers diep.
Meer dan een huisdier: Presley was familie
Wanneer je leest hoe Frans over Presley spreekt, begrijp je direct hoeveel deze hond voor hem heeft betekend. “Vandaag hebben we ons meisje moeten laten inslapen,” schrijft hij bij een liefdevolle foto van zijn trouwe metgezel. De pijn van het afscheid is voelbaar. “Wat ga ik je missen. Ruim 10 jaar ben je mijn vriendinnetje geweest. Bedankt lieve Presley voor de mooie en liefdevolle jaren.” Voor Frans was Presley meer dan een hond. Ze was deel van het gezin, aanwezig bij mooie momenten, maar ook in tijden van verdriet en rust.
Dat het gemis groot is, staat buiten kijf. Een hond die zolang in je leven is, wordt een vertrouwd gezicht, een stille getuige van het dagelijkse leven. Voor veel mensen is het een herkenbaar gevoel: het afscheid van een huisdier dat aanvoelt als het verlies van een familielid. Voor Frans is dat nu de harde realiteit. Zijn woorden weerspiegelen dat diepe verdriet en roepen herkenning en medeleven op bij zijn volgers.
Het overlijden van Presley brengt ook oude wonden terug naar de oppervlakte. Frans verloor eerder al een andere hond, Diva, aan de gevolgen van een mislukte operatie. Ook dat verlies liet diepe sporen na. Destijds deelde hij: “We hebben er alles aan gedaan. Helaas heeft Diva het niet overleefd…” De echo van dat verdriet klinkt nu opnieuw, versterkt door het gemis van Presley. Twee trouwe dieren die elk op hun eigen manier een onvervangbare rol speelden in het leven van de zanger.
Voor iemand die vaak op het podium staat en bekend is bij het grote publiek, lijkt het privéleven soms op afstand te staan. Toch weet Frans juist in dit soort momenten die afstand te overbruggen. Door openhartig zijn verdriet te delen, laat hij zich zien als mens, niet als artiest. Dat maakt zijn verhaal extra krachtig en invoelbaar voor iedereen die ooit afscheid heeft moeten nemen van een geliefd dier.
Achter de roem schuilt een ander verhaal
Frans Duijts toont zich de laatste jaren vaker van zijn persoonlijke kant. In zijn online serie Alles Voor De Show vertelt hij openhartig over de schaduwkant van bekendheid. Je ziet een man die houdt van zijn vak, maar ook worstelt met de impact ervan op zijn gezinsleven. “Als ik ergens kom, zal ik nooit zeggen: ‘Nee, geen foto. Nee, laat me met rust.’ Altijd een fotootje,” legt hij uit. Die toewijding aan zijn fans is bewonderenswaardig, maar brengt ook offers met zich mee.
Zeker als je kinderen hebt, zoals Frans, kan de constante beschikbaarheid soms wringen. Hij schetst hoe een onschuldige dag in een pretpark verandert in een aaneenschakeling van fotomomenten. “Als wij in een pretpark lopen, zijn wij een attractie op zich. En als je dan lekker een broodje staat te eten en je wordt aan je schouder omgetrokken, van: we gaan nu op de foto… die is effe iets minder leuk.” Zulke ervaringen maken duidelijk dat roem ook een keerzijde heeft.
De impact op zijn gezin blijft voelbaar
Het moment dat zijn kinderen hem na zo’n dag aanspreken, raakt hem diep. “En als je dan aan het einde van de dag klaar bent met het pretpark, als je kinderen dan zeggen: ‘Pap, ben je eindelijk klaar met werken?’ Toen ze heel klein waren, heb ik dat ook meegemaakt. Dat is gewoon echt… een dolk in je hart, zeg maar.” Inmiddels zijn zijn kinderen eraan gewend geraakt, maar het blijft een lastige balans.
Door zijn openheid over deze momenten geeft Frans een waardevol inkijkje in hoe het is om als artiest een gezin te hebben. Zijn verhaal is niet alleen dat van een bekende Nederlander, maar vooral van een vader en partner die probeert alle ballen in de lucht te houden. Zijn verdriet om Presley, de herinneringen aan Diva en zijn ervaringen met het ouderschap maken zijn verhaal menselijk en oprecht.
