Na jaren van zorg en toewijding heeft Urk!-ster Teun Föhn een ingrijpende beslissing moeten nemen. De bekende realitypersoonlijkheid, die jarenlang met liefde voor zijn moeder zorgde, ziet zich nu genoodzaakt die taak los te laten. De ziekte van zijn moeder, die kampt met vergevorderde Alzheimer, maakt thuiszorg onmogelijk. In een openhartig gesprek met Veronica Superguide vertelt Teun over het pijnlijke proces van afscheid nemen van de dagelijkse zorg — een keuze die hem zichtbaar raakt.
Een zoon die zijn grenzen bereikte
Teun vertelt met gebroken stem dat zijn moeder binnenkort naar een zorginstelling verhuist. “Mijn moeder gaat deze week naar een 24-uurszorginstelling,” zegt hij. “Dat zal hopelijk wat meer rust geven. Tot nu toe woonde ze nog zelfstandig met hulp aan huis, maar haar Alzheimer is zó ver gevorderd dat het gewoon niet meer te doen is.”
Hij benadrukt hoe belangrijk zijn moeder altijd voor hem is geweest. “Ze heeft altijd goed voor mij gezorgd, dus het was fijn dat ik iets kon terugdoen.” Toch voelt het voor hem alsof hij haar een stukje moet loslaten. De zorg voor zijn moeder, die ooit vanzelfsprekend leek, is veranderd in een taak die zijn gezin mentaal en fysiek steeds zwaarder belastte.
Mantelzorg die te zwaar werd voor het gezin
Jarenlang stond de familie Föhn schouder aan schouder om de moeder van Teun de beste zorg te bieden. “We hadden het goed geregeld,” vertelt hij. “Met het gezin hadden we een schema en iedereen deed zijn deel. Toch is dit beter voor haar.”
De ziekte had een enorme impact op het hele gezin. “Alzheimer is een slopende ziekte,” zegt Teun. “Iedere keer dat ik haar zie, lever ik een stukje van mijn moeder in.” Die woorden raken diep, want ze tonen de rauwe realiteit van mantelzorg — een vorm van liefde die vaak gepaard gaat met verdriet, machteloosheid en uitputting.
De overgang naar een professionele zorginstelling was onvermijdelijk, maar ook pijnlijk. “Het voelt alsof ik een deel van mijn verantwoordelijkheid verlies,” bekent hij. “Toch weet ik dat ze daar de juiste zorg krijgt. Dat is het enige dat telt.”
Een noodzakelijke keuze uit liefde
De beslissing om de zorg uit handen te geven was volgens Teun geen moment van opgeven, maar juist een daad van liefde. “Ze verdient de beste zorg, en die kan ik thuis niet meer bieden,” zegt hij. In de instelling waar zijn moeder nu naartoe verhuist, is 24 uur per dag toezicht aanwezig, zodat ze veilig is en de juiste medische aandacht krijgt.
Toch blijft het voor Teun moeilijk om haar niet meer dagelijks bij zich te hebben. De lege plek in huis voelt zwaar, maar hij vindt troost in de gedachte dat ze nu op de juiste plek is. “Soms moet je uit liefde loslaten,” zegt hij. “En dat is misschien wel het moeilijkste wat er is.”
Nieuwe stappen in zijn carrière
Ondanks de emotionele periode probeert Teun vooruit te kijken. Tijdens het dertiende seizoen van Urk! konden kijkers zien hoe hij een nieuwe weg insloeg als ondernemer. Met de opening van zijn eigen showroom zette hij een frisse stap in zijn carrière.
De realityster laat daarmee zien dat hij veerkrachtig blijft, zelfs in moeilijke tijden. Zijn ondernemersdrang en optimisme geven hem kracht om verder te gaan, ook al blijft de zorg om zijn moeder altijd op de achtergrond aanwezig. “Je moet doorgaan, hoe zwaar het ook is,” zei hij eerder.
Van Urk! naar de Biblebelt
Naast zijn werk op Urk is Teun binnenkort opnieuw op televisie te zien met een nieuw NPO-programma: Teun op de Biblebelt. In deze serie reist hij samen met zijn vriendin Lisa door plaatsen als Hasselt en Genemuiden. Daar onderzoekt hij hoe geloof, gemeenschap en traditie samengaan met het moderne leven in deze typisch Bijbelse regio.
De serie toont een andere kant van Teun: nieuwsgierig, betrokken en oprecht geïnteresseerd in de verhalen van anderen. Het programma biedt niet alleen een inkijkje in een uniek deel van Nederland, maar ook in de manier waarop Teun zijn eigen geloof en waarden vertaalt naar het dagelijks leven.
Een periode van verandering en reflectie
Voor Teun is het duidelijk dat hij zich in een periode van diepe verandering bevindt. Hij moet wennen aan het idee dat zijn moeder niet meer thuis is, maar haalt kracht uit de wetenschap dat ze veilig wordt verzorgd. “Ik blijf haar zoveel mogelijk bezoeken,” zegt hij. “Ze verdient dat ik er voor haar blijf, op wat voor manier dan ook.”
De overgang van mantelzorger naar bezoeker is moeilijk, maar het biedt hem ook ruimte om op adem te komen. Zijn verhaal is herkenbaar voor duizenden mantelzorgers die balanceren tussen liefde, plicht en persoonlijke grenzen.
Teun laat zien dat loslaten niet betekent dat je stopt met zorgen — het betekent dat je op een andere manier blijft geven.
