Vijf jaar lang leefde Joke (52) onder de controle van een man die haar leven volledig in zijn greep hield. Wat begon als een relatie die zij als een goddelijke bestemming zag, veranderde in een nachtmerrie van manipulatie, controle en fysieke verminking. Haar lichaam werd symbool van zijn macht: in totaal liet hij zijn naam honderden keren op haar tatoeëren. “Alleen in mijn gezicht al zeventien keer ‘Hans’. In totaal denk ik wel 250 keer,” vertelt ze. Het verhaal van Joke laat zien hoe onzichtbaar en ingrijpend intieme terreur kan zijn.
Manipulatie vermomd als geloof
Joke, zelf gelovig, dacht dat haar relatie met Hans door God was geleid. Hij wist haar te overtuigen dat hij namens God sprak en dat zij zich volledig moest onderwerpen aan zijn wil. Via een fictief persoon, Mario, stuurde hij haar Bijbelteksten die zijn woorden kracht bijzetten.
Voor Joke was dit geen gewone relatie, maar een opdracht van hogerhand. Alles uit haar verleden moest verdwijnen: foto’s, kleding en zelfs kleine persoonlijke spullen werden door Hans verboden. Daarmee wist hij stap voor stap haar identiteit en zelfstandigheid te ondermijnen.
Tatoeages als middel tot controle
De controle beperkte zich niet tot haar dagelijks leven, maar uitte zich ook fysiek. Om de dag moest Joke urenlang onder de naald van Hans zitten. Soms was het anderhalf uur achter elkaar, zelfs wanneer ze hoge koorts had en haar lichaam vol zat met pus en ontstekingen. “Paracetamol mocht ik niet nemen.
Ik moest in een kinderzwembad met koud water zitten, klappertandend van de pijn,” vertelt ze. Hans dwong haar zijn naam te laten tatoeëren op plekken waar ooit iemand anders haar had aangeraakt. Volgens hem beschermde dit haar tegen de duivel. Geen enkel lichaamsdeel bleef gespaard, zelfs haar intieme delen niet.
Intieme terreur in de praktijk
Wat Joke meemaakte, staat bekend als intieme terreur: een extreme vorm van partnergeweld waarbij psychische manipulatie, isolatie en onderdrukking centraal staan. Slachtoffers verliezen hun vrijheid, raken afhankelijk en durven vaak geen hulp te zoeken.
Angst, religieuze overtuigingen en fictieve bedreigingen worden door de pleger gebruikt om volledige macht uit te oefenen. Voor buitenstaanders blijft dit vaak verborgen, maar voor slachtoffers voelt het als een voortdurende gevangenis.
Schulden, isolement en schaamte
De impact op Joke’s leven was enorm. Ze verloor haar huis, haar spaargeld en werd opgesloten in een caravan waar ze hooguit vijf minuten per dag naar buiten mocht. Alles wat ze online deed of telefonisch besprak, werd gecontroleerd. Uiteindelijk zat ze opgescheept met een schuld van maar liefst 45.000 euro.
“Ik heb een jaar lang met zelfmoordgedachten geleefd. Mensen scholden me uit op straat vanwege mijn tatoeages,” vertelt ze. Het litteken van die jaren is niet alleen psychisch, maar letterlijk zichtbaar op haar huid.
Een weg naar herstel
Pas na een woede-uitbarsting en haar dreiging om de politie te bellen, besloot Hans haar te verlaten. Joke vond onderdak in de opvang en kreeg hulp van Stichting Spijt van Tattoo. Tattoo-expert Andy Han nam haar onder zijn hoede en besloot gratis haar tatoeages te verwijderen.
“Ik had wel verwacht dat ik iemand met veel tatoeages zou zien, maar haar gezicht was volledig bedekt met de naam Hans,” vertelt hij. Het verwijderen van de tatoeages is een langdurig traject dat drie jaar in beslag neemt. Andy focust eerst op haar gezicht en borst, zodat ze zich weer enigszins comfortabel kan voelen in het dagelijks leven.
Hoewel hij daardoor jarenlang geen andere cliënten kan behandelen, twijfelt hij geen seconde. “Als Joke zich opmaakt, kan ze haar gezicht verbergen. Maar zodra ze zich omkleedt, ziet ze alles weer. Dat verleden moet verdwijnen.”
Hoopvolle blik vooruit
Met make-up kan Joke sommige littekens verhullen, maar haar doel is om ooit zonder camouflage de deur uit te kunnen. Ze heeft inmiddels een eigen woning en probeert haar leven langzaam opnieuw op te bouwen. Ondanks de zware jaren deelt ze een krachtige boodschap aan vrouwen die in een vergelijkbare situatie zitten: “Ga weg. Zoek hulp. Blijf bij je standpunt. Geef niet op. Het is niet makkelijk, maar het kan.”
Gevaarlijk moment voor slachtoffers
Deskundigen benadrukken dat juist het verbreken van een relatie vaak het gevaarlijkste moment is voor slachtoffers van intieme terreur. Het is een cruciale fase waarin de kans op femicide – het doden van een vrouw door haar (ex-)partner – sterk toeneemt. Het advies luidt daarom altijd: kondig een vertrek nooit aan, zoek professionele hulp en zorg voor een veilige plek om heen te gaan.
Het verhaal van Joke laat zien hoe verwoestend intieme terreur kan zijn, maar ook hoe herstel mogelijk blijft. Met de steun van mensen om haar heen en de moed om door te zetten, probeert ze stukje bij beetje de regie over haar leven terug te winnen.