De schok was groot toen bekend werd dat Freek Rikkerink, de muzikale helft van het populaire duo Suzan & Freek, ongeneeslijke longkanker heeft. Niet alleen zijn optredens werden afgezegd en toekomstplannen abrupt stopgezet, ook fans en collega’s reageerden aangeslagen op het nieuws.
Te midden van deze kwetsbare periode klonk onverwacht een advies dat bij velen verkeerd viel. Evert Santegoeds, hoofdredacteur van weekblad Privé, deed in zijn podcast een medische suggestie die tot felle reacties leidde, niet in de laatste plaats van longartsen zelf.
Podcastadvies stuit op felle kritiek uit medische hoek
In de aflevering van zijn podcast Strikt Privé sprak Santegoeds uit dat hij Freek zou aanraden om een arts in Frankfurt te raadplegen. Volgens hem werkt daar een bekende specialist op het gebied van longkanker. “Je hebt natuurlijk de neiging om in Amerika of Duitsland te kijken,” zei hij. “In Frankfurt zit een bekende arts.
Of je daar nog terecht kunt, is de vraag, maar ik zou het proberen.” Hij vervolgde met: “Misschien is er nog een arts die zegt: laat mij eens kijken. Als je nee hebt, kun je ook een ja krijgen.” Deze uitspraken vielen rauw op het dak bij een groot deel van de medische gemeenschap. Verschillende longartsen lieten duidelijk merken dat ze not amused waren met het ongefundeerde en publiekelijk gedeelde advies van de showbizzjournalist.
Volgens hen is het niet alleen ondoordacht, maar ook gevaarlijk om in zo’n ernstige en persoonlijke situatie zonder medische kennis advies te geven. “Hoe haal je het in je stomme kop!” was een van de reacties die op sociale media rondging binnen vakgroepen van artsen.
Santegoeds ging in de podcast verder met speculeren over de tijdlijn van de diagnose. Volgens hem moet het proces dat tot de uitslag leidde, al weken hebben geduurd. “Zo’n vonnis komt niet na één uur onderzoek. Er zijn zeker twee maanden aan biopten en kweken voorafgegaan,” beweerde hij.
Hij suggereerde bovendien dat het duo al van de ernst van de situatie wist toen ze recent nog optraden in de Ziggo Dome. “Ze stonden daar, terwijl je weet dat het onheil eraan komt. Ik heb daar alleen maar heel diep respect voor,” voegde hij eraan toe.
Hoewel Santegoeds respect uitspreekt voor de manier waarop Suzan & Freek hiermee omgaan, ontstaat er verwarring onder luisteraars en lezers. Door zijn aannames over het diagnoseproces en de impliciete kritiek op de Nederlandse zorg, ontstaat de indruk dat Freek mogelijk beter af zou zijn in het buitenland. Dat wordt door medische experts tegengesproken en als misleidend ervaren.
Verontwaardiging en verdeeldheid op sociale media
De publieke reactie op de uitlatingen van Santegoeds bleef niet uit. Op sociale platforms zoals X en Instagram werd er druk over gediscussieerd. De ene groep prijst zijn betrokkenheid en noemt het logisch dat je in een wanhopige situatie alle mogelijkheden overweegt. Anderen vinden dat hij ver over de schreef is gegaan. “Hij is geen arts. Hij moet zich niet bemoeien met zulke persoonlijke medische zaken,” reageerde een verontwaardigde gebruiker op X.
Ook wordt het als ongepast gezien dat hij suggereert dat Suzan en Freek zich zouden hebben neergelegd bij de diagnose. Een andere stem op sociale media noemt het “wederom een voorbeeld van ongevraagde inmenging in iemands privéleven.”
Er is bovendien brede steun voor de kwaliteit van de Nederlandse zorg. “Onze artsen behoren tot de beste van de wereld. Je hoeft niet per se naar het buitenland te rennen,” schrijft iemand in een veel gedeelde reactie.
Openheid versus privacy: het spanningsveld van publieke figuren
Wat deze kwestie pijnlijk blootlegt, is hoe moeilijk de balans is tussen publieke betrokkenheid en het recht op medische privacy. Zodra een bekend persoon openheid geeft over een ernstige ziekte, lijkt iedereen zich geroepen te voelen om advies te geven of meningen te ventileren.
Maar je merkt dat daar voor de patiënt vaak geen ruimte voor is. Voor hen draait alles om overleven en rust vinden, terwijl de buitenwereld zijn eigen verhaal blijft schrijven.
Deze spanning tussen compassie en bemoeienis is niet nieuw, maar voelt in dit geval extra schrijnend. De woorden van Santegoeds – hoe goed bedoeld misschien ook – zorgen voor verdeeldheid, boosheid en pijn bij mensen die al in een uiterst kwetsbare situatie zitten. Wat dit duidelijk maakt, is dat niet ieder advies, hoe empathisch ook bedoeld, op zijn plaats is. Zeker niet als het wordt uitgesproken in het openbaar, zonder medische onderbouwing of instemming van de betrokkenen.
