Maxime Meiland heeft zich opnieuw uitgesproken over de traumatische ervaring die haar leven blijvend heeft beïnvloed. In het nieuwe YouTube-programma Fawry vertelt ze over haar strijd met posttraumatische stressstoornis (PTSS), die weer is opgelaaid door de juridische procedures rondom haar vermeende verkrachter. De realityster benadrukt hoe zwaar de situatie haar valt en geeft aan dat ze vooral hoopt op een einde van deze periode in haar leven.
Tijdens het gesprek met presentator Koen Pieter van Dijk en host Farja Farvardin sprak Maxime openhartig over de impact van de zaak op haar mentale gezondheid. “Ik wil gewoon dat het klaar is,” zei ze emotioneel. Ze uitte haar frustratie over het feit dat de vermeende dader volgens haar ongestoord verdergaat. Ondanks haar gebruikelijke terughoudendheid om de zaak in de media te bespreken, voelde ze de behoefte om haar verhaal te delen.
Farja vroeg Maxime hoe het nu met haar PTSS gaat. Ze legde uit dat ze op jonge leeftijd al therapie kreeg, waar de diagnose PTSS werd gesteld. “Toen ik zeventien was, ben ik ervoor in therapie gegaan,” vertelde ze. “Omdat ik nu voor de rechter mijn hele verhaal moest doen, is opnieuw vastgesteld dat ik nog steeds PTSS heb. Dat maakt het allemaal erg zwaar.”
Juridische strijd blijft voortduren
De rechtszaak draait om een passage uit Maxime’s in 2023 verschenen biografie, waarin ze beschrijft dat ze in 2010 op veertienjarige leeftijd is verkracht. Hoewel ze de naam van de vermeende dader niet noemde, startte hij een kort geding tegen haar. Hij eiste een schadevergoeding en een verbod op het boek. De rechtbank wees zijn verzoek echter af.
De vermeende dader liet het daar niet bij en begon een bodemprocedure om zijn gelijk te halen. In juli vroeg hij de rechtbank nog om Maxime onder ede te laten getuigen, maar dat verzoek werd afgewezen. De rechtbank vond dat een dergelijke getuigenis psychisch te belastend zou zijn voor haar, gezien haar PTSS-diagnose.
Een zware strijd met hoop op afsluiting
Maxime’s openhartigheid benadrukt de langdurige impact van het trauma en de juridische strijd. Hoewel de rechtszaak haar opnieuw confronteert met de gebeurtenis, lijkt ze vastberaden om haar stem te laten horen. Ze hoopt dat de procedures snel tot een einde komen, zodat ze verder kan met haar leven.
De zaak werpt ook een breder licht op hoe slachtoffers van trauma’s worden geconfronteerd met langdurige juridische processen en de zware mentale impact daarvan. Voor Maxime blijft het belangrijkste doel om rust en afsluiting te vinden in een zaak die haar jarenlang heeft achtervolgd.
