De maand december brengt voor veel gezinnen gezelligheid, spanning en een vleugje magie met zich mee. Toch kiest niet iedere ouder voor de traditionele aanpak. Een moeder besloot het anders te doen en brak bewust met de gewoonte van meerdere schoenmomenten tijdens de Sinterklaasperiode. Haar keuze zorgt voor herkenning én discussie onder ouders.
Minder is soms echt meer
De moeder vertelt dat haar kinderen maar één keer hun schoen mogen zetten. Niet omdat ze het Sinterklaasfeest niet waardeert, maar juist omdat ze het bijzonder wil houden. “Ik vind het genoeg,” legt ze uit. Ze weet dat in veel gezinnen de schoen meerdere keren per week wordt gezet, maar dat past volgens haar niet bij de sfeer die ze wil creëren.
Toen haar kinderen jonger waren, probeerde ze het een paar keer vaker toe te laten. Het was tenslotte leuk om ’s avonds liedjes te zingen en samen een wortel voor het paard neer te leggen. Toch merkte ze al snel dat het ritueel zijn charme verloor. “De spanning werd te groot. Elke dag vroegen ze: ‘Mag ik mijn schoen weer zetten? Komt Sinterklaas vannacht? Wat krijg ik dan?’ Het ging alleen nog maar over cadeautjes.”
Van magie naar gewoonte
Volgens haar verloor het feest zijn magie doordat het te veel werd herhaald. Waar het aanvankelijk draaide om verwachting en verwondering, veranderde het in een reeks dagen vol onrust. “Het werd een aftelwedstrijd naar nóg meer. En ergens begon het bij mij te wringen. Waarom zou Sinterklaas eigenlijk elke avond langskomen?”
Daarnaast speelt ook de financiële kant een rol. De kosten lopen snel op, zeker met meerdere kinderen. “Als ik niet oppas, ben ik zomaar vijfhonderd euro kwijt aan alles rondom Sinterklaas,” vertelt ze. “Dat voelt niet goed. Het feest moet leuk blijven, niet iets waar ik stress van krijg.”
Ze besloot het daarom anders aan te pakken. Eén avond per jaar zetten haar kinderen hun schoen, zingen ze liedjes en genieten ze van het ritueel. “De volgende ochtend is het echt speciaal, juist omdat het niet zo vaak gebeurt.”
Meer rust en minder spanning
De nieuwe aanpak bracht verrassend veel rust in huis. De kinderen vragen niet langer dagelijks wanneer ze hun schoen weer mogen zetten, en de moeder merkt dat de decembermaand een stuk ontspannener verloopt. “Er is minder onrust, minder druk, minder gezeur. Ze leven toe naar één bijzonder moment in plaats van een reeks kleine verwachtingen.”
Hoewel sommige mensen haar keuze streng of nuchter vinden, blijft ze bij haar standpunt. “Ik weet wat bij ons past. Ik wil december leuk houden, niet stressvol. Voor ons werkt structuur beter dan eindeloze herhaling.”
Ze benadrukt dat het niet gaat om hoeveel cadeaus er worden gegeven, maar om de betekenis van het moment zelf. “Kinderen onthouden het gevoel, niet de hoeveelheid. Het draait om samen zijn, zingen en genieten van de verrassing — niet om de stapel cadeautjes.”
Structuur als sleutel tot gezelligheid
De moeder ziet haar keuze als een bewuste stap richting eenvoud. In een tijd waarin ouders steeds meer druk voelen om het perfecte feest te organiseren, kiest ze voor minder. “Ik wil dat mijn kinderen leren dat iets niet vanzelfsprekend is. Juist omdat het zeldzaam is, voelt het bijzonder.”
Ze benadrukt dat elk gezin zijn eigen balans moet vinden. Wat voor de één werkt, hoeft niet voor een ander te gelden. “Er is geen goed of fout. Maar voor ons zorgt dit voor meer gezelligheid en minder spanning.”
Haar kinderen accepteren de traditie inmiddels als vanzelfsprekend. “Ze weten dat het bij ons zo gaat, en ze kijken er echt naar uit. Die ene avond is magisch — en dat is precies wat ik wil behouden.”
Kleine momenten maken het verschil
De moeder wil vooral laten zien dat minder soms echt meer kan zijn. “Het draait niet om wat er in de schoen zit, maar om het gevoel eromheen. Door het klein te houden, blijft het feest oprecht en warm.”
In een tijd waarin verwachtingen snel oplopen en sociale media vol staan met perfect gedecoreerde pakjesavonden, kiest zij bewust voor eenvoud. “Ik wil mijn kinderen meegeven dat geluk niet in hoeveelheid zit, maar in momenten die je samen beleeft. Voor mij is één keer meer dan genoeg.”
