Tot in de kleinste details had mijn moeder haar eigen afscheid georkestreerd. Ze was al geruime tijd ziek, maar ze klaagde nooit. Toen de pijn ondraaglijk werd, koos ze haar eigen moment om te vertrekken. Dit besluit nam ze helemaal zelf, als het toppunt van autonomie dat ze altijd had belichaamd. De dood, op haar eigen gekozen moment, paste in haar visie van zelfstandigheid. We vroegen haar hoe ze wilde dat haar uitvaart eruit zou zien, maar ze stelde ons gerust dat alles al geregeld was. Na haar overlijden zouden we een envelop ontvangen met instructies die haar wensen duidelijk uiteenzetten.
Na een simpel telefoontje met de begrafenisondernemer kwam de kist. Mijn moeder had besloten dat na haar overlijden, we ons de vrouw moesten herinneren die ze was geweest, niet de persoon die ze was geworden. Daarom moest haar kist in haar geliefde woonkeuken blijven. Ze wilde dat we, omringd door bloemen en genoeg eten en drinken, het leven zouden vieren met iedereen die ons dierbaar was.
Lees verder op de volgende pagina.