De band tussen grootouders en kleinkinderen is voor veel families iets bijzonders, maar volgens de 68-jarige Suusje uit Nijmegen verwatert die waarde steeds meer. Zij vindt dat het tijd is om daar iets aan te doen. “Misschien klink ik ouderwets, maar ik vind echt dat kinderen verplicht zouden moeten worden om hun grootouders regelmatig te bezoeken,” vertelt ze met overtuiging. Voor haar draait het niet om plicht, maar om verbinding en het behouden van familiebanden die volgens haar langzaam verdwijnen.
Een leven vol liefde, maar ook eenzaamheid
Suusje woont al haar hele leven in Nijmegen en heeft daar haar gezin grootgebracht. Haar kinderen zijn inmiddels volwassen en leiden hun eigen drukke levens vol werk, gezinnen en sociale verplichtingen. “Ik begrijp dat ze het druk hebben,” zegt ze. “Ze werken hard en de kleinkinderen hebben school, sport en hobby’s. Toch voel ik me soms eenzaam, zelfs als ik weet dat ze het niet expres doen.”
Volgens haar komen haar kinderen en kleinkinderen meestal pas langs wanneer er een reden is: een verjaardag, een feestdag of wanneer ze er zelf om vraagt. “Vroeger was het vanzelfsprekend dat je bij je ouders of grootouders langs ging. Je deed dat uit respect en liefde. Nu lijkt het alsof het een keuze is geworden, in plaats van iets wat hoort bij familie.”
Herinneringen aan vroeger en wat verloren lijkt
Met warme glimlach denkt Suusje terug aan haar jeugd. “Ik ging vroeger iedere zondag naar mijn grootouders. Dat hoorde gewoon zo. Het waren de mooiste momenten van de week.” Die traditie, zegt ze, is iets dat ze haar kleinkinderen ook gunt. Niet uit verplichting, maar omdat het hun leven rijker maakt.
“Het hoeft niet lang te duren,” legt ze uit. “Een kopje koffie, een wandeling, of gewoon even samen zitten. Dat is genoeg om te voelen dat je nog een rol speelt in hun leven. Ik wil dat mijn kleinkinderen weten wie ik ben, wat ik heb meegemaakt en hoe het vroeger was. Dat is niet alleen leuk, het leert ze ook iets over waar ze vandaan komen.”
“Geen tijd” mag geen excuus zijn
Suusje hoort vaak dat jongeren geen tijd hebben door hun werk, studie of sociale leven. Maar volgens haar is dat geen geldig excuus. “We maken allemaal tijd voor wat we belangrijk vinden,” zegt ze stellig. “Ik zou het fijn vinden als ik als oma ook een klein beetje prioriteit kreeg.”
Een recente opmerking van haar kleindochter raakte haar diep. “Ik vroeg waarom ze zo weinig kwam, en ze zei: ‘Oma, ik heb zoveel andere dingen te doen.’ Dat begrijp ik natuurlijk, maar het voelt pijnlijk. Alsof ik onderaan de lijst sta.”
Volgens Suusje is dat gevoel herkenbaar voor veel ouderen. “Ik denk dat er veel grootouders zijn die zich vergeten voelen, terwijl ze altijd klaar hebben gestaan voor hun kinderen en kleinkinderen. Die wederkerigheid lijkt soms verdwenen.”
Een vaste afspraak als hulpmiddel
Hoewel ze liever zou willen dat haar kinderen en kleinkinderen spontaan langskomen, denkt Suusje dat een vaste afspraak kan helpen. “Een keer per maand lijkt me niet te veel gevraagd. Het zou helpen om het contact levend te houden,” zegt ze. “Als ze eenmaal merken hoe fijn het is, doen ze het misschien ook uit zichzelf.”
Ze gelooft dat het niet alleen ouderen goed doet, maar ook de jongere generatie. “Een bezoek aan je grootouders leert je dingen over het leven. Over familie, geschiedenis en over liefde die niet verdwijnt. Dat zijn lessen die geen school kan geven.”
Familiebanden als basis van verbinding
Volgens Suusje draait het niet om dwang, maar om aandacht. “Liefde kun je niet verplichten, dat weet ik ook. Maar tijd samen doorbrengen helpt liefde groeien,” zegt ze. “Een vaste afspraak kan juist een mooie traditie worden die iedereen ten goede komt. En later, als grootouders er niet meer zijn, zullen die herinneringen goud waard blijken.”
Ze hoopt dat meer mensen zullen nadenken over het belang van tijd voor familie. “Er komt een dag dat zulke momenten niet meer kunnen. Dan hoop ik dat mijn kleinkinderen terugdenken aan de keren dat we samen lachten, praatten en gewoon even waren.”
Tijd als kostbaar geschenk
De oproep van Suusje raakt een gevoelige snaar bij veel families. Haar boodschap is eenvoudig, maar krachtig: maak tijd voor elkaar, juist nu het nog kan. “Eén bezoek per maand kan al een wereld van verschil maken,” zegt ze met zachte stem. “Je weet nooit hoeveel het betekent tot het te laat is.”
Wat vind jij van Suusje’s oproep? Moeten kinderen en kleinkinderen vaker tijd vrijmaken voor hun grootouders, of moet dat juist niet verplicht worden? Deel je mening op onze Facebook-pagina en praat mee over het belang van familiebanden en verbinding tussen generaties.