Martin Gaus, jarenlang een vertrouwd gezicht op televisie als dé dierenexpert van Nederland, laat opnieuw van zich horen. Dit keer niet met hondenadvies of televisieplannen, maar met een indringende update over zijn gezondheid.
De inmiddels tachtigjarige Gaus, die al jaren kampt met uiteenlopende medische problemen, vertelt in alle eerlijkheid hoe zwaar ouder worden voor hem is. Zijn verhaal raakt, juist omdat het zo menselijk is: kwetsbaar, rauw en zonder omwegen.
Ziekenhuisopname na blaasontsteking
Onlangs bracht Gaus opnieuw enkele dagen door in het ziekenhuis. In gesprek met het weekblad Story vertelde hij dat hij kampte met een blaasontsteking, maar dat hij inmiddels weer herstellende is. “Ik heb drie dagen geleden in het ziekenhuis gelegen, ik had een blaasontsteking, maar dat is nu voorbij,” vertelt hij.
De voormalig presentator spreekt zonder zelfmedelijden, maar wél met realiteitszin. “Het gaat genoeg met mijn gezondheid. Maar ik ben oud, hartstikke oud,” aldus Gaus, die zich terdege bewust is van zijn leeftijd en de tol die het leven intussen geëist heeft.
Gaus is geen onbekende in de wereld van ziekte en herstel. De lijst van gezondheidsproblemen die hij inmiddels heeft doorstaan is indrukwekkend, en schrijnend tegelijk. “Ik heb al zoveel ziektes gehad. Ik heb een nieuwe nier gekregen, een herseninfarct gehad, een hartoperatie ondergaan, darmperforatie…” somt hij op. Zijn stem klinkt nuchter, maar zijn boodschap is krachtig. Dat hij de tachtig heeft bereikt, noemt hij zelf “een wonder”. En gezien alles wat hij heeft moeten doorstaan, is dat geen loze uitspraak.
Een strijd met de tijd: memoires schrijven onder druk
Ondanks zijn broze gezondheid, werkt Gaus al jaren aan zijn memoires. Maar ook dat gaat niet vanzelf. “Het probleem is het opbrengen van discipline. Ik zit op pagina 200, maar dan laat ik het weer een tijdje liggen,” legde hij recent uit in Volkskrant Magazine. De urgentie om zijn levensverhaal af te ronden voelt hij steeds meer. “Ik kan niet te lang wachten, dan ben ik dood. Ik moet aan de slag.”
Het geeft een bijna tragikomisch randje aan zijn eerlijke woorden, maar het maakt zijn drijfveer niet minder oprecht. Zijn tachtigste verjaardag, die samenviel met eerste kerstdag, vierde Gaus liever niet. Hij kijkt niet uit naar het verplichte feestgedoe, gaf hij toe aan het AD. “Ik heb er een hekel aan. Gedoe, slap geouwehoer, je zit een ei met mayo te eten en een bitterbal.” Zijn voorkeur gaat uit naar spontane momenten met betekenis, geen verplichte gezelligheid. Die echtheid kenmerkt hem al zijn hele carrière.
Oprechte ontroering tijdens Animal Event
Wat hem wél raakte, was een onverwachte verrassing tijdens het Animal Event in Beekse Bergen, een evenement dat hij tien jaar lang presenteerde. Daar werd hij verrast door tientallen mensen: oud-cursisten, hondenbezitters en bewonderaars die hem persoonlijk iets wilden zeggen.
Ieder van hen had een boodschap achtergelaten in een groot boek. “Over hoe belangrijk ik voor hen was, dat ik hun leven heb veranderd. Fantastisch,” vertelt Gaus. Het gaf hem het gevoel dat zijn leven ertoe heeft gedaan. “Dat mijn leven zin heeft gehad, dat ik iets heb vervuld bij mensen.”
De aftakeling van het lichaam: confronterend en onontkoombaar
Hoewel zijn geest nog altijd scherp is, voelt Gaus hoe zijn lichaam steeds verder achteruitgaat. Hij is daar opmerkelijk open over. “Alles wordt minder,” verzucht hij. De kleinste handelingen, zoals een broek aantrekken of veters strikken, kosten steeds meer moeite. Zelfs een rits dichtdoen wordt een dagelijkse uitdaging. “Mijn haren vallen uit; dat gezeik allemaal! Stap voor stap degradeert dat lijf, totdat je langzamerhand gewoon leegloopt.” Zijn woorden snijden, juist omdat ze zo herkenbaar zijn voor iedereen die ouder wordt of mantelzorger is.
Een leven vol betekenis en strijdlust
Ondanks alle fysieke beperkingen blijft Martin Gaus vechten, schrijven en reflecteren. Zijn nalatenschap ligt niet alleen in zijn werk met dieren, maar ook in de impact die hij op mensen heeft gehad. Hij heeft generaties aan hondeneigenaren begeleid en geïnspireerd. Dat hij ondanks alles nog steeds bezig is met zijn memoires, bewijst zijn karakter. Hij weigert op te geven, zelfs nu zijn lichaam hem beetje bij beetje in de steek laat.
