De stranden van Gambia trekken ieder jaar duizenden bezoekers uit Europa, maar de laatste tijd krijgt het West-Afrikaanse land steeds meer aandacht om een andere reden. Een groeiende groep oudere vrouwelijke toeristen reist ernaartoe met een specifiek doel: jong gezelschap zoeken.
Voor de bewoners is dit fenomeen inmiddels zo zichtbaar geworden dat er zelfs een bijnaam is ontstaan: ‘Gran-bia’. Het verwijst naar relaties tussen welgestelde Europese vrouwen en jonge Gambianen, die volgens velen inmiddels een dagelijkse realiteit zijn.
Autoriteiten vrezen om het imago
De Gambiaanse autoriteiten maken zich zorgen over het beeld dat hierdoor van hun land ontstaat. Zij willen dat jij Gambia ziet als een bestemming voor natuur, cultuur en gastvrijheid, en niet als plek voor kortstondige ontmoetingen.
Toch blijkt het moeilijk om het probleem te bestrijden. Op de Senegambia Strip, een bekende uitgaansbuurt, ben je vrijwel zeker mannen tegen te komen die vrouwelijke toeristen aanspreken. Vaak begint dit met een onschuldige massage, waarna het contact al snel verdergaat.
Vrouwen voelen zich niet schuldig
Sommige toeristen verdedigen hun keuzes zonder enige terughoudendheid. Barbara, een 65-jarige vrouw uit Kent, zegt: „Ik ben niet illegaal bezig. Mannen van mijn leeftijd zoeken ook jongere partners in Thailand en daar spreekt niemand schande van.
Ik kom hier voor plezier en ik bepaal zelf met wie ik mijn tijd deel.” Haar woorden laten zien dat veel vrouwen zichzelf niets te verwijten vinden, ook al zorgt dit gedrag voor felle discussies.
Liefde of financieel motief
Niet elke relatie is kortstondig. Er zijn vrouwen die uiteindelijk trouwen met hun Gambiaanse partner. Een bekend voorbeeld is de Britse Heidi Hepworth, die een huwelijk aanging met een man die veertien jaar jonger is. Zij benadrukt dat hun band gebaseerd is op liefde.
Toch waarschuwen kenners dat economische motieven vaak een grotere rol spelen. Online verschijnen steeds vaker verhalen van vrouwen die zijn achtergelaten nadat hun partner een visum had bemachtigd en vervolgens vertrok.
Armoede dwingt tot keuzes
Voor veel jonge Gambianen is armoede de bepalende factor in hun leven. Muzikant Ali Cham legt uit dat de omstandigheden jongeren dwingen keuzes te maken die ze anders nooit zouden overwegen. Met een gemiddeld maandloon van slechts 181 pond en een jeugdwerkloosheid van meer dan 40 procent, is de verleiding groot om een relatie met een buitenlandse toerist aan te gaan. Voor sommigen biedt dit een kans om een bedrijf op te zetten of simpelweg hun familie te onderhouden.
Geldstromen bepalen de economie
De economische gevolgen van dit fenomeen zijn aanzienlijk. Internationale geldtransfers vormen inmiddels ongeveer de helft van het bruto binnenlands product van Gambia. Toerisme levert daarbovenop nog eens ruim 15 procent van de economie op.
Voor Europese bezoekers is een complete reis vaak verrassend goedkoop. Voor slechts 529 pond zijn vliegtickets en verblijf inbegrepen. Dat bedrag staat in scherp contrast met het gemiddelde inkomen van de lokale bevolking, waardoor het verschil tussen bezoeker en bewoner pijnlijk zichtbaar wordt.
Groeiende onvrede bij bewoners
Ondanks de financiële voordelen voor de economie groeit de weerstand onder veel inwoners. Sociale ondernemers zoals Olimatta Taal benadrukken dat families vaak machteloos toekijken hoe hun kinderen worden verleid door rijke toeristen met geld en beloftes.
Voor veel bewoners voelt dit als een ongelijk speelveld, waarin hun land wordt gereduceerd tot bestemming voor ongelijkwaardige relaties. De roep om verandering wordt steeds luider, maar zolang armoede het dagelijks leven blijft beheersen, lijkt de verleiding voorlopig te groot om volledig te verdwijnen.