Suzan & Freek hebben zich de afgelopen week even teruggetrokken op het Waddeneiland Texel. Niet voor een gewone vakantie, maar als bewuste pauze in een periode die in het teken staat van ziekte, onzekerheid en tegelijk nieuw leven.
Na het nieuws over Freeks ongeneeslijke ziekte besloten ze alle optredens en werkplannen tijdelijk stil te zetten. De keuze om afstand te nemen van de hectiek komt voort uit de behoefte aan rust, ruimte en samenzijn. Wat volgt is een intiem inkijkje in hun leven, waarbij liefde en kracht de boventoon voeren.
Een eiland vol betekenisvolle momenten
Tijdens hun verblijf op Texel deelden Suzan & Freek via Instagram meerdere foto’s van hun dagen aan zee. Op de beelden zie je hoe ze fietsen, wandelen en zichtbaar genieten van het eiland en van elkaar. De luchtige vakantiekiekjes dragen een diepe lading. “We waren deze week een paar daagjes op Texel,” schrijven ze erbij.
“Het was heel fijn om met z’n tweeën even in een andere omgeving te zijn en uit te waaien.” Deze eenvoudige zinnen zeggen alles over hun behoefte om even los te komen van het zware nieuws dat hen in de greep houdt. Even geen ziekenhuisafspraken of toekomstscenario’s, maar samen zijn, ademen, voelen.
Lichtpuntjes in donkere tijden
Wat opvalt in hun verhaal is dat ze ondanks alles blijven kiezen voor licht. Suzan & Freek laten zien dat ook in moeilijke omstandigheden ruimte is voor liefde, humor en verbinding. “Het voelt goed om, naast de angstige momenten, het ook weer heel fijn te hebben met elkaar en leuke dingen te doen.
‘Nu’ is alles wat er is, en daar proberen we zo veel mogelijk te zijn,” schrijven ze in hun bericht. Die woorden klinken als een levensles: het belang van het heden, van vandaag, van de momenten die je samen deelt zonder garanties voor morgen.
Toekomstplannen en babykleertjes
Tussen de foto’s doemt een beeld op dat hoopvol en ontroerend tegelijk is: Suzan die vertederd babykleertjes bekijkt. Het stel verwacht dit najaar hun eerste kindje en dat vooruitzicht geeft hen moed. Het verblijf op Texel draaide niet alleen om stilte en bezinning, maar ook om dromen.
Ze voerden gesprekken bij zonsondergang en fantaseerden over het leven dat nog komen mag. In een tijd waarin het leven zich zo fragiel toont, klampen ze zich vast aan wat licht geeft: hun liefde, hun muziek en het kind dat onderweg is.
Samen sterk door de storm
De mededeling dat Freek ongeneeslijk ziek is, sloeg in als een bom. Kort daarna maakten ze bekend voorlopig geen optredens meer te geven. Toch bleven ze niet stilzitten. “We hebben besloten niet bij de pakken neer te gaan zitten,” schreven ze op sociale media.
– Tekst gaat verder onder de Instagram post –
De afgelopen weken waren gevuld met emoties, maar hun focus ligt op wat hen gelukkig maakt. Ze besteden veel tijd aan de voorbereidingen op de komst van hun kindje. Het vooruitzicht op ouderschap biedt houvast, afleiding en vreugde.
Een warm netwerk van dierbaren
In deze periode zoeken Suzan & Freek bewust het gezelschap van familie en vrienden op. De banden worden hechter, de gesprekken intenser. Samen muziek maken helpt hen om emoties te verwerken. De liefde voor elkaar staat centraal, en ze benadrukken dat ze elke dag bewust proberen te leven.
“We proberen ons zo veel mogelijk bezig te houden met alles rondom ons kindje dat eind dit jaar komt en dit vrolijkt ons ongelofelijk op,” schreven ze eerder. Freek geeft aan zich ondanks zijn ziekte “hartstikke goed” te voelen door de medicatie, en Suzan zegt zich tijdens haar zwangerschap gelukkig ook goed te voelen.
Muziek als uitlaatklep en levenslijn
Ondanks alle zorgen staat er iets bijzonders op de planning: Suzan & Freek keren binnenkort terug op het podium. De optredens zullen aangepast zijn aan hun tempo, maar ze willen hun muzikale reis voortzetten. Muziek blijft voor hen een manier om gevoelens te delen, contact te maken met hun publiek en betekenis te geven aan wat ze meemaken. Het is een moedige beslissing, en eentje die hun fans met bewondering volgen.
Door hun openheid over ziekte, emoties en hun relatie weten Suzan & Freek duizenden mensen te raken. Ze laten zien dat je kwetsbaar kunt zijn zonder kracht te verliezen, en dat je kunt glimlachen zonder verdriet te negeren. In een tijd waarin het leven op losse schroeven staat, blijven zij bouwen aan liefde, herinneringen en hoop.
