De Australische Lisa Bridger dacht dat ze gewoon deed wat goed was voor haar zoon. De 46-jarige moeder geeft haar zevenjarige kind met autisme nog steeds borstvoeding — iets wat volgens haar helpt bij het kalmeren van zijn aanvallen. Maar haar keuze leidde tot een golf van kritiek online, waarbij mensen haar beschuldigden van kindermishandeling en zelfs pedofilie.
Heftige reacties na openbaring over borstvoeding
Toen Lisa haar verhaal deelde via het platform Kidspot, kreeg ze duizenden reacties binnen. Wat begon als een persoonlijke uitleg over haar opvoedingskeuze, veranderde in een storm van veroordelingen. Online reageerden mensen geschokt, boos en verward. Toch laat Lisa zich niet van de wijs brengen. “Ik doe wat natuurlijk is en wat werkt voor mijn kind,” zegt ze vastberaden.
Haar zoon Chase heeft autisme en volgens zijn moeder helpt moedermelk hem om rustig te blijven. De melk zou zijn angstaanvallen verminderen en zijn slaap verbeteren. Lisa zegt dat haar beslissing niet voortkomt uit koppigheid, maar uit observatie en liefde. “Hij voelt zich veilig, hij kalmeert, en dat is voor mij genoeg reden om door te gaan.”
Moedermelk als natuurlijke medicatie
Voor Lisa is borstvoeding meer dan alleen voeding — het is een vorm van zorg. Ze vertelt dat haar zoon eerder medicatie kreeg tegen slapeloosheid en onrust, maar dat hij die vanwege zijn autisme moeilijk kon innemen. Door melatonine op een natuurlijke manier via de moedermelk te geven, verminderden zijn aanvallen aanzienlijk.
“Het is geen rare gewoonte, het is therapie,” legt ze uit. “Ik gebruik geen chemicaliën of zware medicijnen, alleen wat mijn lichaam al maakt.” Ze merkt dat Chase minder stress ervaart en beter functioneert sinds ze deze methode toepast. Voor haar is dat het bewijs dat borstvoeding in sommige gevallen meer kan betekenen dan men denkt.
Beschuldigd van mishandeling en schaamte
De kritiek die Lisa online over zich heen kreeg, was intens en soms ronduit wreed. Mensen noemden haar ziek, beschuldigden haar van seksuele motieven en eisten dat de kinderbescherming zou ingrijpen. Toch blijft Lisa rustig onder de druk. Ze benadrukt dat er niets seksueels of ongezonds is aan wat ze doet.
“Ik geef hem borstvoeding omdat hij dat vraagt en omdat het hem helpt,” zegt ze. “Dat is geen mishandeling, dat is moederschap.” Ze wijst erop dat in veel culturen borstvoeding aan oudere kinderen niet ongewoon is. Biologisch gezien is het volgens haar zelfs natuurlijk dat sommige kinderen pas tussen hun vierde en zevende stoppen.
Begrip uit haar directe omgeving
Ondanks de felle online haat ontvangt Lisa steun van mensen die haar situatie kennen. In haar gemeenschap krijgt ze vooral begrip en respect. Ook op school heeft haar zoon geen last van pesterijen. Chase wordt geaccepteerd zoals hij is, en zijn leeftijdsgenootjes zien niets vreemds aan zijn situatie.
“Het zijn de volwassenen die oordelen,” zegt Lisa fel. “Zij vinden hun eigen ongemak belangrijker dan het welzijn van mijn kind.” Volgens haar is dat precies waarom er tegenwoordig zoveel pestgedrag bestaat — omdat volwassenen zelf het verkeerde voorbeeld geven.
Stoppen zal vanzelf gebeuren
Hoewel ze achter haar keuze staat, weet Lisa dat deze fase niet eeuwig zal duren. Ze verwacht dat haar zoon vanzelf zal stoppen zodra hij zijn melktanden verliest en volwassen tanden krijgt. “Dat is het natuurlijke moment waarop kinderen stoppen. Zijn lichaam zal dat zelf aangeven,” legt ze uit.
Ze kijkt zelfs een beetje uit naar dat moment. “Het zal fijn zijn om mijn lichaam weer helemaal voor mezelf te hebben,” zegt ze eerlijk. Toch benadrukt ze dat ze het proces zijn eigen gang laat gaan. “Ik wil niet stoppen omdat anderen dat willen, maar omdat het tijd is.”
Een moeder die doet wat werkt
Het verhaal van Lisa laat zien hoe snel mensen oordelen zonder de volledige context te kennen. Ze handelt niet uit koppigheid of onwetendheid, maar uit liefde en medische noodzaak. Haar zoon voelt zich beter, heeft minder aanvallen en leeft zonder zware medicatie.
De discussie over borstvoeding op latere leeftijd blijft gevoelig. Voor sommigen overschrijdt het een grens, terwijl anderen het zien als een persoonlijke keuze die gerespecteerd moet worden. Wat vind jij — is Lisa’s beslissing begrijpelijk of gaat ze te ver?
