Wat ooit begon als een vredige samenwerking tussen recreanten en bewoners van het buitengebied, voelt voor veel boeren inmiddels als een bron van dagelijkse irritatie. Je merkt dat het gedrag van sommige wandelaars steeds vaker grenst aan onverschilligheid.
Als boer heb je het meermaals meegemaakt: de weg wordt geblokkeerd, de doorstroom belemmerd en de wederzijdse tolerantie lijkt zoek. Om die reden besloot je de situatie zelf vast te leggen met een camera, om te laten zien waar je als agrariër tegenaan loopt.
Tractor stuit op blokkade: wandelen zonder oog voor verkeer
Je zit op je trekker, onderweg via een smalle landweg, wanneer je weer wordt geconfronteerd met een groep wandelaars. Ze lopen breeduit naast elkaar, reageren niet op verkeer achter hen en kijken zelfs niet om. Als je claxonneert, krijg je geen begrip, maar verontwaardigde blikken.
Alsof jij degene bent die hun rust verstoort. Dat onbegrip frustreert, omdat jij gewoon je werk probeert te doen en afhankelijk bent van diezelfde wegen. Jij moet rekening houden met hen, maar zij lijken jou volledig te negeren.
Loslopende honden zorgen voor gevaarlijke situaties
Niet alleen de geblokkeerde wegen roepen ergernis op. Steeds vaker zie je ook loslopende honden op plekken waar dat absoluut niet veilig is. Denk aan wegen zonder stoep, waar trekkers, auto’s en fietsers elkaar kruisen.
Wanneer je er iets van zegt, hoor je vaak: “Hij doet niks, hoor.” Maar het gaat jou niet om de intenties van het dier, het draait om veiligheid voor iedereen. Een onverwachte beweging van een hond kan ernstige gevolgen hebben, zeker met grote landbouwvoertuigen in de buurt.
Misplaatst eigendomsgevoel over de openbare ruimte
Wat je vooral verbaast, is de houding van sommige recreanten. Je hoort uitspraken als: “Wij zijn lekker aan het genieten, dus jij kunt best even wachten.” Die opmerkingen benadrukken volgens jou hoe vanzelfsprekend het is geworden dat wandelaars vinden dat de weg hun toebehoort.
Zelfs picknickende mensen midden op het asfalt zijn geen uitzondering. Geen van hen maakt plaats, zelfs niet als jij nadert met een brede machine. Het is niet het wandelen dat stoort, maar de houding waarmee het gebeurt.
Boeren en bewoners voelen zich genegeerd
Je bent niet de enige die deze verandering opmerkt. Steeds vaker hoor je van collega’s en dorpsgenoten dat zij zich ergeren aan het gedrag van recreanten. De irritatie groeit, vooral omdat je continu moet anticiperen op mensen die weigeren opzij te stappen.
– Tekst gaat verder onder de video –
Je herinnert je een moment waarop je vijf minuten moest wachten tot een groep wandelaars de berm in ging. Toen ze dat uiteindelijk deden, kreeg je alsnog een vijandige blik toegeworpen. Je voelt je regelmatig een indringer op je eigen route.
Beelden als middel tot bewustwording
Met je beelden wil je niemand aan de schandpaal nagelen. Je doel is niet om te polariseren, maar om bewustzijn te creëren. Je hoopt dat mensen beseffen dat de openbare weg gedeeld wordt. Als jij als boer met een brede trekker aankomt, is het simpelweg fysiek onmogelijk om erlangs te gaan zonder dat iemand ruimte maakt. Het gaat jou niet om wie er gelijk heeft, maar om het besef dat samenleven betekent dat je elkaar de ruimte gunt.
Een klein gebaar maakt een groot verschil
Je vraagt geen grote inspanning, alleen wat wederzijds begrip. Een stapje naar de berm, de hond aanlijnen of kort oogcontact kan al genoeg zijn. Jij wilt niemand het wandelen of fietsen ontnemen, integendeel.
Jij gunt iedereen plezier in de natuur, zolang dat met wederzijds respect gebeurt. Want genieten van het landschap kan pas echt als je ook oog hebt voor de ander. “Iedereen wil genieten van de natuur, maar dan moeten we wel samen rekening met elkaar houden.”
