Hoewel Frans Bauer tegenwoordig tot de meest geliefde artiesten van het land behoort, ging zijn succes niet zonder strijd. In een nieuwe aflevering van Casa Di Beau vertelt de zanger openhartig over de periode waarin hij zijn eerste huis kocht. Zijn vrouw Mariska was zwanger, het geld was schaars en zijn vader waarschuwde hem dat hij een grote fout maakte. Wat toen een onmogelijke droom leek, groeide uit tot een symbool van hoop, hard werken en doorzettingsvermogen.
Van woonwagen naar eigen huis
Frans groeide op in een woonwagenkamp, waar hij leerde hoe het is om met weinig middelen te leven. Een eigen huis bezitten leek iets voor anderen, niet voor zijn familie. Toch droomde hij ervan om samen met Mariska een vaste plek te creëren waar hun kind veilig zou kunnen opgroeien. In eerste instantie wilde hij een woonwagen kopen, maar de benodigde vergunning kreeg hij niet rond.
Omdat Mariska in verwachting was, moest er snel een oplossing komen. Uiteindelijk besloten ze een huis te kopen in Fijnaart, een enorme stap voor het jonge stel. Zijn vader was echter allesbehalve gerustgesteld. “Hij zei tegen me: ‘Jongen, je gaat failliet.
Wat heb je nou weer gedaan?’” vertelt Frans. Het idee van een eigen woning was in de familie Bauer iets onwerkelijks. “Voor ons waren stenen altijd iets bijzonders. We dachten dat dat nooit voor ons was weggelegd,” blikt hij terug.
De angst om te falen
Het moment waarop Frans zijn eerste huis kocht, was niet alleen spannend, maar ook zwaar beladen. Zijn vader kon moeilijk geloven dat het goed zou aflopen. “Hij zei vaak: ‘Kijk er maar goed naar, want je zult er nooit een steen van kunnen betalen.’” Die woorden bleven lang hangen.
Toch bewees Frans het tegendeel. Meer dan twintig jaar later woont hij nog steeds in datzelfde huis in Fijnaart. Hij noemt het een plek vol herinneringen, maar ook een bewijs van zijn doorzettingsvermogen. “Elke keer als ik thuiskom, denk ik: dit heb ik zelf opgebouwd. Dat blijft iets heel bijzonders,” zegt hij trots. Zijn huis werd niet alleen een thuis, maar een symbool van alles wat hij met hard werken had bereikt.
De waarde van hard werken
Frans leerde al op jonge leeftijd dat geld niet vanzelf komt. Zijn ouders moesten elke gulden omdraaien en gaven hem mee dat je alleen met inzet verder komt. Toen hij zijn eerste optredens gaf, was het nog onzeker of hij ooit van muziek kon leven. “We leefden echt van optreden naar optreden,” vertelt hij. “Soms wist ik niet of ik het de volgende maand zou redden.”
Mariska stond altijd aan zijn zijde en hielp hem geloven dat het goed zou komen. Dankzij die steun en zijn onverwoestbare optimisme bouwde Frans zijn carrière langzaam op. Van kleine dorpszalen groeide hij uit tot een vaste waarde in de Nederlandse muziekwereld. Zijn verhaal is een herinnering aan wat volharding kan opleveren, zelfs als de omstandigheden tegenzitten.
Een bijzondere aankoop voor zichzelf
Ondanks zijn succes is Frans nooit iemand geweest die graag veel geld uitgeeft aan luxe. Toch was er één aankoop die een diepe betekenis had: zijn cabrio. “Als kind droomde ik altijd van die ene auto,” vertelt hij. In de tv-serie Dallas bewonderde hij het personage Bobby Ewing en zijn glanzende cabriolet. Dat beeld bleef hem jaren bij.
Toen hij eindelijk genoeg had verdiend, besloot hij die droom waar te maken. “Dat moment vergeet ik nooit,” zegt Frans geëmotioneerd. “Ik had voor het eerst iets voor mezelf gedaan. Mijn vader zei altijd: ‘Doe ook eens iets voor jezelf.’ En dat had ik eindelijk gedaan.”
Toen hij de garage uitreed, voelde hij een mengeling van trots en ontlading. “Het was een rit vol emoties. Ik dacht aan mijn vader, aan alles wat we hadden meegemaakt en aan hoe ver ik was gekomen.”
Leven voor anderen
Frans omschrijft zichzelf als iemand die liever geeft dan neemt. “Ik ben altijd bezig geweest met anderen gelukkig maken,” zegt hij. “Maar soms vergeet je dan aan jezelf te denken.” De aankoop van de cabrio werd daarom meer dan een materieel bezit; het werd een symbool van eigenwaarde. Niet vanwege de prijs, maar omdat het een moment was waarop hij iets deed puur voor zijn eigen geluk. “Dat is eigenlijk het enige wat ik ooit echt voor mezelf heb gedaan,” vertelt hij eerlijk.
Zijn uitspraak laat zien dat succes voor hem niet draait om geld of status, maar om dankbaarheid. Hij voelt zich rijk door zijn familie, zijn fans en de kansen die hij heeft gekregen.
Van onzekerheid naar dankbaarheid
Als Frans terugkijkt op zijn leven, overheerst één gevoel: dankbaarheid. Zijn jeugd in een woonwagenkamp heeft hem gevormd tot de man die hij nu is. “Ik weet waar ik vandaan kom,” zegt hij. “Dat zorgt ervoor dat ik alles wat ik nu heb extra waardeer.”
Zijn vader is inmiddels overleden, maar Frans denkt nog vaak aan hem. “Hij was trots, dat weet ik zeker,” zegt hij ontroerd. “Hij kon het moeilijk zeggen, maar ik voelde het wel. Hij kwam vaak langs bij ons huis en keek dan met een glimlach. Hij wist dat het goed was gekomen.”
Een man die zijn dromen waarmaakte
Vandaag de dag leeft Frans Bauer een leven dat hij vroeger nooit had durven dromen. Hij heeft een warme familie, een succesvolle carrière en een thuis vol liefde. Toch blijft hij nuchter. “Ik zal nooit vergeten waar ik vandaan kom,” zegt hij vastberaden.
Zijn verhaal is een voorbeeld van wat er mogelijk is met hard werken, hoop en geloof in jezelf. Van een jongen uit een woonwagenkamp tot een gevierde artiest met een eigen huis en gezin – Frans bewijst dat dromen uit kunnen komen, zolang je niet opgeeft.
Hij besluit met de woorden die hij ooit van zijn vader leerde: “Je moet niet bang zijn om te dromen, maar je moet er wel keihard voor werken. En als het dan lukt, geniet er dan van – ook een beetje voor jezelf.”
