Sandra begon al vroeg met haar zoektocht naar kinderopvang, zodra ze wist dat ze een baby verwachtte. Ze koos voor een opvang dichtbij huis, die tijdens het kennismakingsbezoek een goede indruk maakte. De omgeving was schoon, en de medewerkers leken vriendelijk en zorgzaam, waardoor ze zich gerustgesteld voelde.
Haar zoontje begon met vier maanden, één dag per week naar de opvang te gaan, terwijl Sandra zelf drie dagen per week werkt. In het begin leek alles goed te gaan. Haar zoontje was een rustige baby, en de medewerkers verzekerden haar dat alles naar wens verliep.
Maar na een half jaar begon de situatie te veranderen. Haar zoontje wilde niet meer slapen op de opvang. Thuis kon Sandra hem eenvoudig kalmeren met een liedje, maar op de opvang weigerden de medewerkers deze aanpak te volgen.
Ze vonden dat het averechts zou werken en lieten hem daarom huilen totdat hij van uitputting in slaap viel. Voor Sandra was dit een vreselijke ervaring. Het idee dat haar zoontje huilend in slaap viel zonder getroost te worden, voelde voor haar hartverscheurend.
Lees verder op de volgende pagina om te ontdekken hoe Sandra omgaat met dit moeilijke dilemma en wat haar opties zijn.
