Andrea, een 31-jarige vrouw uit Eindhoven, staat dagelijks voor de uitdaging om rond te komen. Het leven voelt voor haar als een constante strijd, waarin geldzorgen en persoonlijke problemen haar welzijn beïnvloeden.
“Elke dag in een lege portemonnee kijken is verschrikkelijk,” zegt ze. “Ik heb geen plezier meer in mijn leven.” Andrea’s verhaal gaat niet alleen over financiële moeilijkheden, maar ook over de emotionele impact van de scheiding van haar ouders.
De impact van de scheiding van haar ouders
Andrea woont in een sociale huurwoning en is momenteel werkloos. Ze legt uit dat haar situatie grotendeels te maken heeft met de scheiding van haar ouders. “Mijn ouders maakten constant ruzie,” vertelt ze.
“Toen ik twaalf was, begon het echt uit de hand te lopen, en uiteindelijk gingen ze uit elkaar toen ik achttien werd.” Die gebeurtenis had een verwoestend effect op Andrea. Terwijl haar vrienden een stabiel gezin hadden, verdween dat voor haar abrupt. Ze verloor het gevoel van zekerheid dat een gezin biedt, en dat heeft haar diep geraakt.
Na de scheiding verhuisde haar vader naar Helmond, waardoor ze hem nauwelijks meer zag. Andrea probeerde de situatie te accepteren, maar dat lukte niet. “Mijn leven viel letterlijk in stukken. Het toekomstbeeld dat ik had, was compleet verdwenen,” zegt ze. De scheiding zorgde ervoor dat Andrea steeds meer met haar emoties worstelde en zich begon terug te trekken uit het sociale leven.
Pogingen om het leven weer op te pakken
Andrea probeerde haar leven voort te zetten. Ze ging naar school, had een bijbaantje en sportte regelmatig. Maar na verloop van tijd verloor ze de energie om actief te blijven. “Ik voelde me uitgeput en kon het gewoon niet meer verwerken,” legt ze uit.
Haar dagen bracht ze liggend op de bank door, zonder motivatie om iets te doen. Haar moeder probeerde haar aan te moedigen om haar leven weer op te pakken, maar dat leidde tot spanningen tussen hen.
Andrea voelde dat haar moeder haar situatie niet begreep. “Ze vond dat ik overdreef, al zei ze dat niet direct,” vertelt Andrea. Het gevoel van teleurstelling en onbegrip zorgde voor meer stress. Uiteindelijk stopte ze met school en begon ook haar werk te verwaarlozen. “Het was niet dat ik het niet wilde, ik kon het gewoon niet meer opbrengen,” zegt ze met spijt.
Leven van een uitkering
Andrea leeft inmiddels al elf jaar van een uitkering. Ze geeft toe dat haar situatie frustrerend is en dat ze soms de hoop verliest. “Soms voel ik me beter en heb ik een paar goede dagen, maar er is altijd weer een terugval,” zegt ze. Haar uitkering is laag, en het blijft een uitdaging om rond te komen.
Andrea’s financiële beperkingen raken haar op elk vlak van haar leven. “Er zijn momenten dat ik in de supermarkt sta en plotseling in tranen uitbarst,” zegt ze. “Ik ben ook maar een mens. Ik wil leuke dingen doen, genieten van lekker eten, zoals iedereen.”
Andrea voelt zich vaak schuldig over haar situatie, maar legt een groot deel van de verantwoordelijkheid bij haar ouders. “Misschien klinkt het vreemd voor anderen, maar ik geef mijn ouders de schuld van hoe ik nu leef,” zegt ze eerlijk. Hoewel haar ouders hun leven na de scheiding hebben opgebouwd en allebei een nieuwe partner hebben, voelt Andrea zich achtergelaten. “Zij hebben hun leven weer opgepakt, maar ik zit hier nog steeds vast.”
Andrea’s verhaal laat zien hoe persoonlijke tegenslagen, zoals een scheiding, jarenlang invloed kunnen hebben op iemands leven. Ze worstelt dagelijks om haar situatie te verbeteren, maar de emotionele littekens blijven aanwezig.
