Armoede zet mensen vaak voor moeilijke keuzes, en voor Jamilla, een alleenstaande moeder van twee kinderen, is dat niet anders. Met een uitkering en toeslagen komt ze nauwelijks rond, en de voedselbank is een cruciale steunpilaar geworden.
Toch vraagt Jamilla zich af waarom de voedselbank geen sigaretten aanbiedt. Voor haar zijn sigaretten een manier om met stress om te gaan, iets dat ze mist in de huidige hulpverlening.
Overleven in armoede
Na gezondheidsproblemen die haar arbeidsongeschikt maakten, staat Jamilla voor de uitdaging om met beperkte middelen een stabiel leven voor haar gezin te creëren. De vaste lasten slokken het grootste deel van haar budget op, en elke week is de voedselbank essentieel om voldoende eten in huis te hebben. Maar ze worstelt ook met het missen van kleine momenten van rust en ontspanning. Voor haar bieden sigaretten dat, ondanks de maatschappelijke discussie over gezondheid en kosten.
Sigaretten: luxe of noodzaak?
De prijs van sigaretten is de laatste jaren fors gestegen, waardoor roken voor velen een dure gewoonte is geworden. Jamilla ziet het echter niet als een luxe, maar als een essentieel hulpmiddel om haar zorgen even opzij te zetten. “Het helpt me om even te ontspannen en mijn stress te vergeten,” legt ze uit. Met een beperkt budget moet ze voortdurend afwegen of ze geld besteedt aan sigaretten of aan andere noodzakelijke uitgaven.
Voedselbank biedt brood, maar geen ontspanning
Hoewel Jamilla dankbaar is voor de hulp van de voedselbank, vindt ze het aanbod te beperkt. Volgens haar zouden sigaretten ook een plek moeten krijgen in de hulpverlening. “Voor mij is een sigaret net zo belangrijk als een brood,” zegt ze.
Ze erkent dat dit voor sommigen controversieel klinkt, maar benadrukt dat roken haar helpt om met de dagelijkse stress van armoede om te gaan. Ze voelt zich vaak veroordeeld om haar rookgedrag en mist begrip voor de situatie waarin ze verkeert.
De maatschappelijke discussie
Critici stellen dat roken geen basisbehoefte is en wijzen op de gezondheidsrisico’s. Toch benadrukt Jamilla dat ze in haar situatie al veel moet missen en dat het ontnemen van deze keuze haar gevoel van waardigheid aantast. “Ik begrijp dat roken ongezond is, maar je kunt mensen niet alles afnemen,” zegt ze. Volgens haar is het belangrijk dat mensen in armoede de mogelijkheid behouden om kleine momenten van controle en ontspanning te hebben, zelfs als dat gaat om iets wat de samenleving als ongezond beschouwt.
Een bredere kijk op armoede
Jamilla’s verhaal roept vragen op over hoe we omgaan met armoede en waardigheid. Is het de rol van voedselbanken om naast voedsel ook andere behoeften te vervullen, of moeten ze zich strikt richten op het noodzakelijke? Voor Jamilla gaat het om meer dan sigaretten; het gaat om gehoord worden en gezien worden als mens met complexe behoeften.
Wat vind jij? Moeten voedselbanken hun aanbod uitbreiden, of is dit een stap te ver? Laten we samen nadenken over hoe hulpverlening niet alleen praktisch, maar ook menselijk kan zijn.
Comments 1