Toen Wende vijf jaar geleden stage liep in Milaan, had ze niet verwacht tot over haar oren verliefd te worden op een Italiaanse man. “Mauro woonde in het appartement naast mij. Toen ik net verhuisd was, bood hij aan wat kleine klusjes uit te voeren.
We hadden een klik en Mauro nam mij mee op sleeptouw. Op zijn scooter reden we door de stad, haalden samen ijsjes, dronken wijn op het terras en konden tot diep in de nacht kletsen. Sinds drie maanden woont Mauro in Nederland. En dat loopt een stuk minder soepel dan verwacht…”
Liefde hield stand
Na haar stage moest Wende terug naar Nederland en miste ze Mauro enorm. “We woonden daar praktisch samen en zagen elkaar iedere dag. Het liefst was ik bij hem in Milaan gebleven, maar ik moest naar Nederland om mijn studie af te maken.
Mauro studeerde ook nog en kon niet zomaar vertrekken. Bijna vijf jaar lang hadden we een langeafstandsrelatie en spraken we elkaar vooral via FaceTime en WhatsApp. Dit zorgde voor flink wat spanningen, maar onze liefde hield stand.”
Mist Italië
Na zijn afstuderen in september, ging Mauro op zoek naar een baan in Nederland. “Hij werkt nu bij een internationaal bedrijf in Amsterdam. Hij vindt het werk leuk, maar aan Nederland moet hij enorm wennen.
Alles is hier anders dan in Italië en dat vindt hij moeilijk. Het tempo ligt hier hoger, onze dagen zijn voller en er is minder tijd voor vrienden en familie. Hij mist de Italiaanse levensstijl echt enorm.”
Eetgewoontes
Een van de dingen waar Wende aan merkt dat Mauro nog niet echt is ingeburgerd, zijn de eetgewoontes. “Ontbijten doet hij met een cappuccino en een croissantje. Daar hoor ik hem niet over. Maar met de lunch op zijn werk heeft hij veel moeite. In Italië is de lunch de belangrijkste maaltijd van de dag en nam hij hier uitgebreid de tijd voor.
Zelfs als hij moest studeren of werken, zat hij twee tot drie uur aan tafel. Op zijn kantoor in Nederland heeft hij maar een half uur de tijd om iets te eten. Meestal een broodje of kom soep in de kantine. Elke dag komt hij moe en hongerig thuis.”
Zo gezellig
Om Mauro tegemoet te komen en te zorgen dat hij zich thuis voelt, luncht het stel in het weekend extra uitgebreid. “Dat doe ik voor hem, maar ik vind het zelf ook heerlijk. Elke zondag gaan we met een groep vrienden en familie lunchen.
Soms doen we dit bij iemand thuis, maar meestal gaan we naar een Italiaans restaurant. Hier zitten we uren te kletsen, te eten en te drinken. Het is zó gezellig en deze traditie houden we er absoluut in.”
Cappuccino na de lunch
Hoe leuk en gezellig de lunch ook is, ook hier is iets waar Mauro zich niet prettig bij voelt. “Mijn moeder, zus en ik bestellen na het eten vaak een cappuccino. Dat doen we al jaren en dat is hier in Nederland heel gebruikelijk. In Italië is dat anders.
Hier drinken ze na 11:00 uur ’s ochtends geen koffie met melk meer en gaan ze voor een espresso na de maaltijd. Als ik in Italië ben, haal ik het niet in mijn hoofd om na de lunch een cappuccino te bestellen, maar in Nederland kan dat gewoon. Alleen Mauro is daar zó op tegen, dat hij het mij wil verbieden.”
So embarrassing
Toen Mauro zijn vriendin, schoonmoeder en schoonzus voor het eerst een cappuccino hoorde bestellen na de lunch, viel hij van zijn stoel van verbazing. “Hij was zo verbaasd, dat hij bijna boos werd. ‘Honey, are you crazy? Why are you doing this? It’s so embarrassing!’, zei hij tegen mij.
Eenmaal thuis legde ik uit dat het in Nederland helemaal niet ongebruikelijk is en dat dingen hier anders gaan dan in Italië. Hij vond het enorm gênant en zei dat ik dit niet meer in zijn bijzijn mag doen.”
Hij moet zich aanpassen
Hier is Wende het niet mee eens. “Dingen gaan nou eenmaal anders hier. Toen ik stage liep in Italië paste ik me aan. Hier in Nederland zal hij dat ook moeten doen. Natuurlijk doe ik er alles aan om hem zich thuis te laten voelen.
Echter om echt in Nederland te aarden, zal hij moeten accepteren dat het leven hier niet is zoals in Italië. Ik vind het leuk om elke zondag op z’n Italiaans te lunchen, maar als ik zin heb in een cappuccino, dan bestel ik die. Punt uit.”
Geschrokken
Elke zondag blijft de cappuccino van Wende onderwerp van gesprek. “Hij is het er echt niet mee eens en zegt dat iedere week. Ik houd voet bij stuk en bestel hem gewoon. Mijn moeder is zo geschrokken van de reactie van Mauro, dat zij niet meer naar een cappuccino durft te vragen.
Ze bestelt nu (als Mauro erbij is) een espresso na het eten. Ik weet dat ze dit niet eens lekker vindt en het puur doet om haar schoonzoon te pleasen. Ik vind dat belachelijk en blijf lekker doen wat ik doe. Mauro past zich maar aan.”
