De kritiek op Jan Smit zwelt opnieuw aan. Als presentator van Muziekfeest op het Plein ligt hij zwaar onder vuur na scherpe opmerkingen van kijkcijferdeskundige Tina Nijkamp. Volgens haar is het programma nauwelijks nog te vergelijken met de succesvolle formule van vroeger. Waar ooit de regionale verbondenheid centraal stond, lijkt nu vooral Amsterdam de boventoon te voeren. De veranderingen zorgen voor onrust, teleurstelling en vragen over de toekomst van het programma.
Tina Nijkamp laat er geen twijfel over bestaan. Zij noemt Muziekfeest op het Plein inmiddels “genivelleerd en uitgehold”. Volgens haar is de magie van vroeger verdwenen. Het idee dat het programma langs regio’s reisde, gemeenschappen samenbracht en artiesten uit de streek een podium gaf, is volledig losgelaten. Tegenwoordig is de focus versmald en dat gaat ten koste van de charme en dynamiek.
Ooit was het Muziekfeest een reizend spektakel dat telkens in een nieuwe stad neerstreek. Elke regio kreeg zijn eigen feesttent, waar lokale artiesten naast bekende namen optraden. Nu is daar weinig meer van over.
Dit jaar vonden drie opnames plaats in Leeuwarden en drie in Amsterdam. Kijkers merken bovendien dat outfits, artiesten en zelfs momenten lijken terug te komen, waardoor afleveringen herhalend aanvoelen.
Volgens Nijkamp kampt de show met een gebrek aan vernieuwing. Al jaren worden dezelfde artiesten opgevoerd: Samantha Steenwijk, Django Wagner, Wolter Kroes en Marco Schuitmaker.
De voorspelbaarheid haalt de spanning volledig weg. Zij suggereert zelfs dat er sprake kan zijn van vaste afspraken of deals achter de schermen. Nijkamp noemt het “een schimmig verhaal” en stelt dat dit de creativiteit volledig ondermijnt.
De cijfers spreken voor zich en versterken de kritiek. Nog geen half miljoen kijkers stemt af, zelfs niet wanneer uitgesteld kijken wordt meegerekend. Voor NPO 1, normaal gewend aan hoge kijkdichtheden, is dat ronduit teleurstellend. Het contrast met eerdere jaren is opvallend groot. Waar Muziekfeest ooit een stabiele zomerhit was, lijkt de belangstelling nu structureel af te nemen.
Dit jaar vierde het Muziekfeest zijn twintigjarig bestaan. Toch werd dit jubileum geen feestelijk hoogtepunt, maar eerder een moment van kritiek. Volgens Tina Nijkamp was het een gemiste kans om het format nieuw leven in te blazen. Zij benadrukte in haar podcast dat “strik eromheen en klaar” de enige conclusie lijkt. Een harde uitspraak die suggereert dat het concept zijn langste tijd gehad heeft.
Een van de voornaamste ergernissen is de nadruk op Amsterdam. Een groot evenement langs de A10 staat volgens critici ver af van de oorspronkelijke regionale insteek. Nederland kent talloze podia en steden die het feest zouden kunnen dragen. Toch blijft de keuze opvallend vaak op de hoofdstad vallen. Volgens Nijkamp is dit niet alleen voorspelbaar, maar ook een saaie beslissing die het publiek vervreemdt.
Voor Jan Smit is de kritiek ronduit pijnlijk. Als gezicht van het Muziekfeest wordt hij gezien als medeverantwoordelijke voor de inhoud en het gebrek aan vernieuwing. Hoewel hij zelden reageert op negatieve geluiden, zal de druk onmiskenbaar voelbaar zijn. Zijn naam is onlosmakelijk verbonden met het programma en dat maakt elke kritiek persoonlijker. Het succes of falen straalt direct op hem af.
Mogelijk zoekt Jan verlichting in zijn privéleven. Onlangs deelde hij op Instagram een emotioneel moment met zijn zoon Senn, die afscheid nam van de basisschool. Het beeld raakte veel volgers en liet zien dat hij naast alle hectiek ook gewoon vader is. Met een lange zomervakantie in het vooruitzicht lijkt dit voor hem het ideale moment om de balans op te maken.
De vraag die blijft hangen, is of Muziekfeest op het Plein nog toekomst heeft. De AVRO TROS houdt zich stil en die stilte roept vragen op. Mogelijk wordt achter de schermen al gesproken over het einde van het format. Twintig jaar televisie is indrukwekkend, maar ook tv-formules kennen een houdbaarheidsdatum.
