Het overlijden van Adrian Poulton, een 56-jarige man met het syndroom van Down, heeft diepe sporen nagelaten bij zijn familie en zorgde voor grote verontwaardiging in Engeland. Hij stierf in september 2021 in het Poole Hospital in Dorset, nadat hij volgens een intern onderzoek negen dagen lang geen voeding kreeg. Jij leest hier hoe dit tragische incident plaatsvond, hoe de familie reageerde en welke gevolgen dit heeft voor de gezondheidszorg.
Familie spreekt van een nachtmerrie
Adrian werd opgenomen na een val in zijn zorginstelling waarbij hij een heup brak. Tijdens zijn opname noteerden artsen hem per vergissing als “nil by mouth”, een medische term die betekent dat een patiënt niets via de mond mag innemen.
Door deze fout kreeg Adrian dagenlang geen voeding. Zijn vader Derek vertelde aan ITV News: “Not being medical, we just naturally thought he was having nutrition, a feed. But as it turns out, they were starving him.”
Zijn zus Lesley beschreef hoe zwaar de dagen waren waarin zijn gezondheid achteruitging. “We waren zo bezorgd. Hij was echt ziek. Hij keek me en mijn vader aan en zei: ‘Lesley, I don’t want to die’. Hij wist dat hij zou sterven. Het was gewoon verschrikkelijk.” Voor jou als lezer laat dit zien hoe een fout in de zorg levens kan kosten en families in wanhoop achterlaat.
Onderzoek bevestigt fouten in de zorg
Een intern rapport van het ziekenhuis concludeerde dat het gebrek aan voeding daadwerkelijk heeft bijgedragen aan Adrians overlijden. Het rapport adviseerde betere training en bewustwording bij medewerkers die zorg verlenen aan mensen met een verstandelijke beperking.
Dr. Peter Wilson, Chief Medical Officer bij University Hospitals Dorset, verklaarde: “We offer our sincere condolences once again to [Mr Poulton’s] family and have apologised for the failings that resulted in his death. At the time, we undertook a serious incident investigation to identify any learning points. We have implemented a number of changes following this and have shared these with the family.”
Breder probleem zichtbaar in landelijke cijfers
Het verhaal van Adrian staat niet op zichzelf. Uit een door de NHS gefinancierd rapport, gepubliceerd in september 2025, blijkt dat volwassenen met een verstandelijke beperking gemiddeld 19,5 jaar eerder overlijden dan de rest van de bevolking.
Bijna 40 procent van die sterfgevallen wordt als “vermijdbaar” bestempeld. Veelvoorkomende oorzaken in 2023 waren influenza, longontsteking, kanker aan het spijsverteringskanaal en hartziekten. Jon Sparkes, directeur van de organisatie Mencap, reageerde destijds geschokt: “These stark new figures show people with a learning disability are dying a shocking 19.5 years younger than the general population. People with a learning disability and their families deserve better. In this day and age, no one should die early because they don’t get the right treatment.”
Crisis in de zorgsector voor verstandelijk beperkten
Mencap maakt deel uit van een coalitie van zestien organisaties die in een brief aan minister van Volksgezondheid Wes Streeting om actie vragen.
Volgens hen verkeert het beroep van verpleegkundigen voor mensen met een verstandelijke beperking in crisis. Sinds 2009 is het aantal gespecialiseerde verpleegkundigen met 43 procent gedaald. Als dit niet verandert, zullen er in 2028 nauwelijks nog nieuwe verpleegkundigen beschikbaar zijn.
In de brief staat: “The profession is in crisis, and urgent intervention is needed to avoid imminent collapse.” Deze woorden laten zien hoe groot de zorgen zijn over de toekomst van deze zorg.
Vergelijkbare tragedie rond Oliver McGowan
Het overlijden van Adrian roept herinneringen op aan de zaak van Oliver McGowan, een 18-jarige met autisme en epilepsie die in 2016 overleed na toediening van een antipsychotisch middel waarvoor hij aantoonbaar intolerant was.
Een later onderzoek wees uit dat er sprake was van een “general lack of understanding and acknowledgement of Oliver’s autism” bij het personeel. Ook zijn dood werd als vermijdbaar bestempeld.
Dit leidde tot de invoering van de Oliver McGowan Mandatory Training, een verplicht programma dat in 2022 werd gelanceerd voor zorgmedewerkers in Engeland. Het doel was meer kennis en begrip bij artsen en verpleegkundigen. Toch blijkt uit recente rapportages dat de doelstellingen niet gehaald worden. Slechts één regio in Engeland behaalde het streefcijfer van 30 procent getrainde medewerkers in 2025.
Reactie van overheid en NHS
Minister Wes Streeting erkende de ernst van de situatie: “It really is shocking the unequal outcomes that we see for learning disabled people in the country. Not just unequal access to care but shockingly lower life expectancy. That’s why we have committed to publish every single year the data about those patients and their care, so that we can hold ourselves to account and the public can hold us to account to improve their care.”
Een woordvoerder van NHS England voegde toe: “The rollout of Oliver McGowan Mandatory Training on Learning Disability and Autism is one of the largest health and social care training programmes in history with more than three million staff starting the course.
We’ve been working with local health systems across the NHS to develop a sustainable model so that more staff have this essential training including investing in better data collection so we can identify areas that haven’t met this target and to provide more support.”
Vraag om verandering blijft groot
Het overlijden van Adrian Poulton staat symbool voor een bredere strijd van mensen met een verstandelijke beperking en hun families. Voor jou maakt dit verhaal duidelijk dat structurele verbeteringen in de zorg noodzakelijk zijn.
Organisaties, families en deskundigen roepen de overheid op tot onmiddellijke actie om verdere tragedies te voorkomen. De kernvraag blijft: hoe zorg je ervoor dat iedereen in een modern zorgsysteem gelijke behandeling en bescherming krijgt?